Hôtel-de-Ville

Obszerne pomieszczenie na planie prostokąta pozbawione okien spowite jest głębokim kolorem indygo. Jaśniejsze, błękitne punkty umieszczone są przy wejściu, gdzie do zmoczenia gardła zachęca zajmujący całą krótszą ścianę, dobrze wyposażony bar. Neonowy napis zwieńczony drinkiem z palemką świeci nad głowami trzech odzianych w czerń barmanów z okularami przywodzącymi na myśl stylistykę cyberpunka. Ich shakery zdobne we wtopione ledowe żarówki migoczą hipnotycznie podczas barmańskich akrobacji, nie oni jednak są tu główną atrakcją. Na obu długich ścianach, symetrycznie, ustawione są stanowiska do gier VR, przedzielone podłużną ławą dla towarzyszących osób lub oczekujących na swoją kolejkę. Każdy wirtualny boks pozbawiony ścian, ma do dyspozycji graczy specjalne gogle ze słuchawkami odbierające ruch i dające możliwość obserwacji i wsłuchania się w środowisko generowane przez grę, oraz dwa piloty przypominające bransolety z doczepionym doń ergonomicznym joystickiem, dzięki którym możliwa była aktywność w wirtualnym świecie i wykonywanie zadań. Linia stanowiska wyznaczana jest przez błękitną smugę dobywająca się z projektora wzdłuż ściany, zaczynająca się od linii podwieszonej konsoli przetwarzającej dane i niewielkiego monitora umożliwiającego podglądanie progresu grającej osoby. Dla koneserów, w głębi sali na przeciwległej ścianie do baru, znajdował się sprzęt de LUX, który dodatkowo wyposażony był w bieżnie i pasy umożliwiające zwiększenie intensywności podczas eksploracji, dedykowane zwłaszcza grom skradankowym i strzelankowym. Pady oddające kształtem pistolety nie pozostawiały w tej materii złudzeń.