15.01.2024r. Blue Monday z Rusałkami

First topic message reminder :


Nocne wycie roznosiło się po parku rozbiegając się przeszywającym dźwiękiem cierpienia i nieskończonej agonii. Bezdomny pies, gówniarze bawiący się w straszenie spacerowiczów. Teorii było wiele, jednak odgłosy trzeba było sprawdzić. Z Novus nigdy nie wiadomo. Do tej pory nie zostawiali za sobą zbytnich śladów, a ludzie dalej znikali. Sprawdzenie terenów XIX dzielnicy w dzień nie przynosiło skutków, ani wycia, ani ciała zmaltretowanego wilkołaka. Nic. Kilka nocy spokoju i porzucenie nadziei na ratunek, a później znów wycie, jeszcze bardziej wymęczone urwane w połowie. Zwracanie uwagi na siebie nie było stylem Novus, a może to nie była ich sprawka? Ktoś igra z ogniem ryzykując wydanie tajemnicy nadnaturalnych światu?

Dwóch mężnych wojów przemierzało teraz ścieżkę, zwilżoną częściowo roztopionym śniegiem. Drzewa w skrajni chrobotały suchymi gałęziami pozbawionymi liśćmi, patrzyły na wędrowców czujnymi sowimi oczyma, a może były to zwykłe miejskie gołębie? Wilkołak przecież wyczułby to po zapachu, prawda? Zdobycz, jak każda inna, tylko nieco bardziej pierzasta, ale czy mniej zdrowa niż ludzie wpakowujący w siebie tony suplementów i niezdrowego jedzenia?
Zapach nadchodzącego deszczu i wszechobecnej wilgoci roztopów skupiały na sobie ich uwagę, a uszy pilnie nasłuchujące wycia, powodu ich bycia w parku, nie słyszały nic. Trzepot skrzydeł, kroki biegaczy, szczeknięcie labradora ucieszonego pluskaniem się na brzegu parkowego bajora, z którego za nic wyjść nie chciał, węszył, szukał, szczekał. Żył pełnią życia, ale zabawa kiedyś się kończy. Zaraz pies skomląc wybiegł na brzeg z łapą ociekającą krwią. Ach ta gówniarzeria, tylko pije i śmieci. Nie bój się kochany, nic ci nie grozi, a tamci dostaną za swoje, na pewno.

@Kjellmar Storstrand  @Regis  
Dawajcie mordy jazda z koksem! Odpisujcie sprawnie, a wam całuska w czubek główki dam! ~ T.L

RZUTY KOŚĆMI:
- Kjellmar -> k6
- Regis -> K6

WYNIKI
- 1-3 Nic
- 4-6 Sukces

Śmierć bała się sama umierać, bo jeśli zginie, to kto będzie kolekcjonować dusze? To wszystko troska o zapominajacych o niej śmiertelników i nadnaturalnych, którzy nie bali się przyjmować pocisków, wierząc, że dadzą sobie radę mimo wszystko.
Rany bolały, krew ściekała po sierści, mocząc ją i skapując na rozmiękłą od deszczu ziemię, gdy badali legowisko potwory. Uleżana ziemia, wszędzie zapach mocnych, kobiecych perfum, jeszcze przez nich niepoznanych.
Niestety nie znaleźli żadnych rzeczy należących do wilkołaka, zupełnie jakby przybył tu przemieniony lub bez ubrań i wstydu. Wyłapali jednak wyróżniającą się na ciemnej ziemi porwaną białą kartkę wizytówki. Imię, ogólnie zarys miejsca i kawałek numeru telefonu oraz ładne logo z tyłu.


Nic więcej nie odkryli. Najwidoczniej Marzanna nie zabierała ze sobą zbyt wielu rzeczy, co mogło być powodem jej ucieczki. Niegotowa na bliskie starcie zdecydowała się ulotnić. Uciekała jednak dobrze oświetlonymi drogami, a zabezpieczenie monitoringu powinno odkryć im w jakim kierunku pojechała. O ile monitoring nie został zmanipulowany przez Ordo, jak połowa Paryża i cała masa nadnaturalnych, którzy już raz jak po sznurku dali się zaciągnąć prosto w paszczę lwa w trakcie nowego roku. Na razie jednak nic więcej tu nie wskórają. Czas wrócić do domu i wylizać rany, licząc, że srebro w nabojach nie wpłynie zbyt mocno na stan kończyn po regeneracji.