Louis Moreau "Wiatr"

Triada

Po incydencie w Chinach, który miał miejsce 18.01.23, Louis po przeprowadzeniu rozmowy z Zhihao oraz jego Wujem, wspólnie doszli do porozumienia, na mocy którego w ramach zapłaty za krzywdy oraz na wzgląd splamienia honoru Triady, przejął gałąź mafii dotychczas znajdującą się pod władaniem Zhihao.
Formalności przejęcia części Triady zostały zatwierdzone na początku lutego 2023 roku, na krótko przed zebraniem Rady, a w czasie trwania spraw związanych z czyszczeniem śladów po walce w Chinach, między innymi straceniem napastników Weia (spopieleniem) oraz wydaniem wrogiego wilkołaka z watahy Triady pod wykonanie wyroku śmierci, na poczet ustanowienia nowego Alfy grupy.
Winny Zhihao został wypuszczony z niewoli, aby móc wrócić do rodziny. Wobec niego i nich zostało zastosowane prawo amnestii pod przysięgą oddania nowemu Przywódcy pod groźbą surowej kary za zdradę.  
Wieści o przejęciu przez Louisa fragmentu Triady dość szybko rozeszły się na dalsze pola za jego poleceniem, a pod wykonaniem Wuja Wanga. Celem tego zabiegu było zwrócenie na siebie uwagi pozostałych szefów, przez które do dziś trwają rozmowy o nawiązaniu współpracy.
Louis chce w ten sposób jeszcze mocniej zjednoczyć podzieloną mafię pod swoją komendą. Wszyscy obecnie pracujący pod jego sztandarem zostali stosownie oznaczeni: symbolem chińskiego smoka.
W związku z powyższym wydarzeniem, z marcowym datowaniem, Louis udał się po poradę do ex Radnej Elisabeth celem wyboru najlepszego miejsca, dla ulokowania ludzi z Chin. Póki co projekt pozostaje okryty tajemnicą. Wiadomo, że ma powstać Hotel Sanctuaire, w lokalizacji V dzielnicy Paryża. Wszelkie formalności z przejęciem go przez Louisa są już w toku.

Upadek Rady a powstanie Azylu

Widząc niekompetencję części Rady, jej wadliwość i bezsilność wobec narastającej niechęci, Jun zaczął się stopniowo odsuwać od doczesnej polityki. Przez pewien okres czasu działał na własną rękę i imię, a gdy w Lipcu 2023 roku Rada zaczęła się oficjalnie rozpadać, podjął trudny dialog z Marr, którego efektem było niejako przyłożenie ręki do ostatecznego zatopienia wadliwego konstruktu.
Od tamtej pory Jun nie mieszał się już w żadne sprawy polityczne. Czas chaosu poświęcił dwóm rzeczom: życiu osobistemu, a przede wszystkim dopinaniu ostatnich spraw związanych z Hotelem Sanctuaire, pierwszego i póki co jedynego Azylu dla nadnaturalnych w Paryżu.
Jego oficjalne otwarcie miało miejsce wraz z nastaniem Grudnia 2023 roku. Dzięki kontaktom oraz sprowadzeniu części Triady do Paryża, Jun zdołał poszerzyć swoje wpływy na całą V dzielnicę, dzięki czemu obecnie znajduje się ona poza konfliktem którejkolwiek z frakcji, ze szczególnym uwzględnieniem wrogich wpływów Novus Ordo.
W ten sposób były radny dołożył woreczek cegiełek do tego, aby pomóc wszystkim nadnaturalnym na odnalezienie prawdziwie neutralnego gruntu, na którym można byłoby prowadzić niewygodne rozmowy.

Lecz tylko On Diabeł wiedział, że po rozłożeniu nowej szachownicy nie chodziło tylko o to.

Dziś Jun jest jedynym szefem hotelu i póki co nie zamierza tego zmieniać. Nie utrzymuje kontaktu z Marcusem ani Elisabeth, którzy z tylko sobie znanych powodów wyjechali z Paryża. Brata krwi, Ryuu, przebudzonego z długiego snu kilka miesięcy wcześniej, natomiast poprosił o udanie się do Chin na poczet sprawowania pieczy nad przejętym segmentem Triady, jego rozwojem i wznowieniem rozmów negocjacyjnych w sprawie dalszego poszerzania wpływów.

Historia Jadeitowego Smoka

Wszystko zaczęło się od niego... Qin Shi Huang, Pierwszego Cesarza Chin: dla niektórych zbawcy, dzięki któremu doszło do zakończenia Okresu Walczących Królestw, dla innych despoty, który nie stronił od terroru dla utrzymania władzy – dla "Nich” ojca i Stwórcę jako tego, który pierwszy zburzył bramy Niebiańskiego Pałacu, wykradając z niego upragnioną nieśmiertelność. Tak mówiły legendy i tak też te same legendy wspominały o proroctwie upadku Cesarza za przekroczenie progu domu Bóstw, które odebrawszy mu w swym gniewie umiłowane światło, skazały go na rychły upadek z rąk najbliższych i karę ciemności pod wiecznym kamieniem. Wtem wygnany z obdartą duszą podobno stał się Pierwszym Nieśmiertelnym Potworem, o którym szybko powstały kolejne opowieści: o jego podbojach i nieokiełznanej potędze...
Trzy Smoki – tym mianem niegdyś nazywano pierwsze dotknięte przekleństwem dzieci Cesarza, które dostrzegając narastający obłęd w oczach Stwórcy, nieświadomie wypełniły słowa pierwszego proroctwa o jego upadku w ramach boskiej kary za zuchwałość i zburzenie naturalnego porządku świata, wykreślając go z kart historii. Znana data i okoliczności rzekomej śmierci były wyłącznie grą faktów i mistyfikacji ogranej na potrzeby zmyłki i zapomnienia o Tyranie, którego trzej synowie zgodnie z przepowiednią wpędzili w stan letargu, a następnie zamknęli w antycznym grobowcu otoczonym armią, której opowieść z czasem również została przeinaczona na ich korzyść. Mówiono, że Bóstwa widząc dokonane zadośćuczynienie, zesłały na synów swe łaskawe spojrzenia i oddały namiastkę utraconego człowieczeństwa - to właśnie ze szponów ich niebiańskiego wysłannika, Jadeitowego Smoka trzej bracia odebrali sekret życia - tego, które, choć nie mogło cofnąć klątwy, podatowało im światełko nadziei, a wtedy po zaliczeniu serii boskich prób w ich ciałach ponownie zagościło ciepło.
Tak oto wyszli z cienia uziemionego Ojca i stanęli między ludźmi: zjednoczeni pod smoczym przewodnictwem dokładnie przez dekadę od dnia uziemienia strzegli Grobowca Cesarza, a potem wyznaczyli najstarszego brata, by ten opuścił posterunek i założył Ród, by ten Ród stał się przykrywką i zrodził nowych Strażników, których ujrzał Smok przed opuszczeniem ziemskiego świata i powrotu do Nefrytowego Pałacu.
Sięgająca lata przed naszą erą, chińska rodzina nie od zawsze stanowiła potęgę. Jej początki były trudne jako i z trudem Najstarszy z Trzech Braci zwerbował najwierniejszych ludzi, których mianował swoimi familiantami, dopiero potem czyniąc z nich kolejne Dzieci Nocy. Strach przed przemianą był ogromny w obawie przed przeniesieniem przekleństwa obłędu, lecz po przebudzeniu pierwszego długowiecznego uderzyło jeszcze większe zaskoczenie, gdy okazało się, że po zaspokojeniu pierwszego głodu, Dar od Bóstw przeszedł ze Stwórcy na Potomka i jego Potomków zgodnie z obecnie znaną procedurą. Kolejne pokolenia skrzętnie dobieranych ludzi (początkowo tylko z Chin) dowiodły, że połączenie przemienionej kobiety oraz mężczyzny mogło zrodzić długowieczne dziecko, które także dziedziczyło dar.
Swoją potęgę oraz wpływy Dom Jadeitowego Smoka wyrabiał stopniowo na przestrzeni setek lat: drogą małych kroków opartych na pielęgnowaniu koegzystencji między ludźmi: korzystaniu z ich usług inszych niżeli wyłącznie dobro krwi - zasięgi, pieniądze - tych kilka “mało” istotnych, ówcześnie i “mało” ważnych dla innych wampirów detali pomogło “Rodzinie” wybić się ponad stan, co po niespełna stu latach egzystencji zaowocowało wzrostem zainteresowania ze strony “sąsiednich” ludzi, a później wampirów: wpierw jednostek zgarnianych z Japonii, a następnie Korei. Tak oto rozprzestrzeniał się wampiryzm w Azji.


Swoją drogę Machiavelli, założyciel włoskiego Rodu Wampirów Scaletta z Rodem Jadeitowego Smoka skrzyżował, mając 20 lat, w roku 1344, czasach niedalekiego schyłku Dynastii Yuan, a początku Złotej Ery Dynastii Ming. Przybyły tudzież przemycony wówczas przez muzułmanów Machiavelli dość długo ukrywał swoją tożsamość jako Europejczyka, zapewne dzięki mało “świetlistym” działalnościom przemytniczym broni oraz innych zasobów na poczet zyskownego wspierania pomniejszych powstań ludowych. Działania wówczas śmiertelnego mężczyzny w dość niedługim, bo sześć lat po jego przybyciu do Chin, zostały zauważone przez smoczy ród. Kierowani własnymi pobudkami nieśmiertelni szybko pojmali włoskiego przemytnika – idealnie na rok przed wybuchem powstania Czerwonych Turbanów.
Wprowadzony w tajemne szeregi Machiavelli niezbyt długo piastował rolę jeńca - po niespełna dwóch tygodniach gnicia w lochach został postawiony przed Głową Klanu. Ta ujrzawszy potencjał w śmiertelniku i niejako sposób na zamaskowanie wpływów działań własnej rodziny, zaproponowała mu współpracę. Jako że układ wnosił obustronne korzyści, mężczyzna przystał na propozycję i aktywnie wspierał kolejne powstania aż do samego końca, do roku 1368. Po zakończeniu burzliwego okresu 44-letni Machiavelli, uznawany wówczas za pełnoprawnego familianta rodu w ramach nagrody za oddaną pracę, ciężko zachorował i gdyby nie ingerencja ze strony jednego z nieśmiertelnych ze smoczego klanu najpewniej by zmarł.
Swój własny Ród, tudzież Rodzinę, jako że preferował to drugie określenie, założył idealnie w roku 1380 - dokładnie 12 lat po swojej przemianie. Po długich dyskusjach z głową “smoków” na temat ówczesnej sytuacji w Europie: niedawno minionej czarnej śmierci oraz mnogich konfliktach między tamtejszymi długowiecznymi, młody wampir otrzymał zezwolenie na opuszczenie Chin i powrót do “domu”, ale wyłącznie w towarzystwie wyznaczonego mu opiekuna. Nim jednak tak się stało, dopełnił wszelkich ceremonii pożegnania, między innymi z tym, który za przyzwoleniem i niejako na polecenie Przywódcy, poprzez krew podarował mu wiedzę tajemną - “magiczne” ciepło, które od “stuleci” krążyło w żyłach smoczych wampirów, w ten sposób czyniąc z Machiavelliego pełnoprawnego członka rodziny i tym samym dając mu przyzwolenie na wyniesienie daru dalej w świat.
Początkowy pomysł osadzenia siedziby w Wenecji, w miejscu wielce prestiżowym, szybko spalił na panewce, głównie z powodów walk o dominację. Idąc za radą azjatyckiego opiekuna, ostateczna decyzja założyła zaniechanie prób znalezienia stałego lokum, co poniekąd bardzo odpowiadało Machiavellowi i jego podróżniczej naturze. On, jego azjatycki opiekun oraz kilku zrekrutowanych familiantów, a późniejszych potomków przez długi czas zmieniali swoje miejsca “zamieszkania”, przy tym unikając wszelkich konfliktów ze światem, aż do roku 1531. Za wejście w łaski Medyceuszy i nieoficjalnie uznaną pomoc w przejęciu przez nich władzy w Republice Florencji, zaowocowało podarowaniem wampirom dość sporej siedziby we Florencji rok później.
Złote czasy rozwoju wpływów w nowej lokalizacji: wzrostu znaczenia w ludzkiej polityce, wzmocnienia i stabilizacji zdobytej pozycji oraz znaczącego zwiększenia liczby przedstawicieli Rodu wraz z familiantami niestety nie trwały długo, bo zaledwie do roku 1600. Wtedy nieszczęśliwie zaginął opiekun, a w zasadzie opiekunka Machiavelliego, która została mu przydzielona przed opuszczeniem Chin. Mężczyzna nie mogąc pogodzić się z jej utratą, zaczął się powoli staczać, niejako ciągnąc za sobą swoich pobratymców. Rzezie ówczesnej Inkwizycji, niespokojna polityka w Europie, spadające wpływy nie pomagały wampirowi w utrzymaniu statusu.
Ostatecznie swoją posadę mężczyzna oddał w ręce Szczęściary, wampirzycy oddanej mu pod opiekę przez Louisa Moreau w roku 1630, a uznanej za nową głowę upadającego niestety Rodu w 1640 roku, co poprzedziło również zniknięcie ex przywódcy, którego Los do dziś pozostaje nieznany.

Klątwa oczu: czyli o poprzednim wcieleniu i legendzie powrotu

Trzy Smoki – tym mianem niegdyś nazywano pierwsze dotknięte przekleństwem dzieci Cesarza, które dostrzegając narastający obłęd w oczach Stwórcy, nieświadomie wypełniły słowa pierwszego proroctwa o jego upadku w ramach boskiej kary za zuchwałość i zburzenie naturalnego porządku świata, wykreślając go z kart historii. Znana data i okoliczności rzekomej śmierci były wyłącznie grą faktów i mistyfikacji ogranej na potrzeby zmyłki i zapomnienia o Tyranie, którego trzej synowie zgodnie z przepowiednią wpędzili w stan letargu, a następnie zamknęli w antycznym grobowcu otoczonym armią, której opowieść z czasem również została przeinaczona na ich korzyść. Mówiono, że Bóstwa widząc dokonane zadośćuczynienie, zesłały na synów swe łaskawe spojrzenia i oddały namiastkę utraconego człowieczeństwa - to właśnie ze szponów ich niebiańskiego wysłannika, Jadeitowego Smoka trzej bracia odebrali sekret życia - tego, które, choć nie mogło cofnąć klątwy, podatowało im światełko nadziei, a wtedy po zaliczeniu serii boskich prób w ich ciałach ponownie zagościło ciepło.
Tak oto wyszli z cienia uziemionego Ojca i stanęli między ludźmi: zjednoczeni pod smoczym przewodnictwem dokładnie przez dekadę od dnia uziemienia strzegli Grobowca Cesarza, a potem wyznaczyli najstarszego brata, by ten opuścił posterunek i założył Ród, by ten Ród stał się przykrywką i zrodził nowych Strażników, których ujrzał Smok przed opuszczeniem ziemskiego świata i powrotu do Nefrytowego Pałacu."
Faktem była tyrania Cesarza oraz niepohamowana furia w gniewie na Bóstwa, które ukarały go za ludzką pychę. Dziesięć dekad to zarazem krótki i rozległy łańcuch czasowy. Gdy odszedł najstarszy Strażnik, by założyć rodzinę, Dwóch wciąż pilnowało grobowca. Po minięciu kolejnej dekady stało się coś niespodziewanego. Choć nie uczynił tego żaden brat, potwór został uwolniony, a na domiar złego uciekł.
Wędrował długo przez miasta i pustkowia, aż nie dotarł do podnóży Gór Huanghan. Tam spotkał tajemniczego mędrca, z którym stoczył krwawy bój. Walkę zakończyło pojawienie się zza chmur księżyca. To właśnie jego srebrne światło oddzieliło od siebie dwa byty. Wtedy też rzekł:
- Słyszysz jej śpiew? - wampir przytaknął.
Długo rozmawiał wampir z człowiekiem w czasie wędrówek po górach. Potwór opowiedział mu o wszystkim, a im dalej szedł ze słowami, tym większy czuł spokój wewnątrz ducha.
Losy Pierwszego Cesarza pozostają nieznane. Wiadomym jest pojawienie się tajemniczego śmiertelnika i jego spotkanie z trójką braci, którzy nie od razu odnotowali zniknięcie jeńca. Wysłannik powiedział im wtedy, że bestia nie będzie musiała dłużej trwać w stagnacji pod wiecznym kamieniem, albowiem bogowie ostatecznie zlitowali się i podarowali jej spokój.
Powróciwszy do swojej pierwotnej majestatycznej smoczej postaci, powiedział im o karmie, która mimo odejścia nosiciela, nadal krążyła w świecie żywych.
Przesłana przestroga miała przygotować ich na ryzyko powrotu Tyrana, a w zasadzie jego cząstki: tej, która nie zdołała znieść słońca, ciepła i miłości.
Nowym ciałem, niejako narzędziem złej energii miało stać się dziecię o błękitnych oczach. Długo szukali takiego bracia, lecz bez większego skutku, aż do roku narodzin Louisa. Zabicie go przed wkroczeniem w wiek młodzieńczy miało ostatecznie położyć kres "złu" - tak głosiła kolejna przepowiednia. Ostrze jednak nigdy nie przebiło serca, bo choć Najstarszy Brat, a ojciec niemowlęcia ufał słowom Najwyższych, nie potrafił zabić własnego dziecka. Postawił się więc bogom, tym samym przechodząc trudną próbę.
Mijały dni i lata - rozkwitał kwiat i karma wewnątrz. Umarł Pierwszy Cesarz i narodził się Pierwszy Cesarz w zupełnie nowym ciele: tak po raz ostatni ogłosił Smok, nim zniknął na dobre, tym samym zamykając krąg życia i śmierci oraz losu, który miał się powtórzyć.
Obecnie w Grobowcu zamiast Cesarza, spoczywa Dwójka Braci, którzy zmęczeni długim żywotem, a także z uwagi na żałobę po stracie brata postanowili udać się na spoczynek i czekać w ukryciu. Dlatego też wejście jest pilnie strzeżone. Najstarszy brat poległ w czasie obrony domu przed Inkwizycją w 1618 roku.