Need a ride? | 1 marca 2024

First topic message reminder :

Auto Cecila wciąż zaparkowane było pod bramą wjazdową siedziby wilkołaczej frakcji, przynajmniej tymczasowo. Był już późny wieczór, a on podrzucił Makoto na miejsce, żeby chłopak nie musiał walać się po środkach miejskiego transportu próbując dotrzeć do kompleksu. Nie, żeby coś miało mu się stać, gdyby złapał autobus, ale wampir miał akurat trochę wolnego czasu i nie widział powodu, dla którego nie miałby go podwieźć.
Do środka nie wszedł, z powodów dość jasnych - nie miał żadnego powodu, by tej nocy nachodzić bazę i członków siostrzanej organizacji. Jego wilkołak dostał więc buziaka i został odprawiony do swoich spraw, Cecil zaś chwilę jeszcze czekał, odprowadzając go wzrokiem, nim zdecydował się włączyć z powrotem silnik.
Nie zdążył nawet ruszyć auta z miejsca, nim zauważył inną postać kręcącą się koło bramy. Chłopak z daleka również wyglądał na Azjatę - zadziwiająco dużo było ich w okolicy. Cecil miał wrażenie, że gdzieś go wcześniej widział, ale w sumie mógł się mylić. Otworzył okno od strony kierowcy i wyjrzał przez nie, opierając się łokciem o drzwi auta.
- Hej! Wchodzi czy wychodzi? - zawołał do niego, brodą wskazując na budynki frakcji za parkanem. Wydawało mu się, że raczej to drugie, ale kto go tam wiedział?

O tyle dobrze, że byli nieśmiertelni pod tym względem i by przeżyli. Inna sprawa, że ich powrót do zdrowia byłby zbyt podejrzany...
- Możesz zamówić je do domu. W sumie teraz wszystko idzie zamówić z dostawą. Nawet zakupy ze spożywczaka. - mruknął spokojnie, ale jacy ludzie się wygodni zrobili... Kiedyś wychodzili chętnie z domów, a teraz się sami w nich zamykali.
- Tak? Mnie nie ukrywam, to interesuje, ale do tego jeszcze daleko. Wątpię byśmy dożyli. - zaśmiał się lekko, bo znając ludzi i zapał do wojowania, to nie wróżył sobie świetlanej przyszłości. Oczywiście teraz miał już powrót do życia i wcale nie zamierzał go tak prędko porzucać.
- To na pewno, a coś japońskiego poprawi mu humor. Ma na coś alergie? - spytał się spokojnie Cecila, bo chyba chcieli uniknąć sytuacji, w której kupi coś niestrawnego swojemu towarzyszowi. Co jak co, ale sam Tsuneo musiał na niektóre rzeczy uważać i się pilnować. Był dość wadliwym pod tym względem wilkołakiem. Wirus nie oszczędził mu problemów zdrowotnych. Maści los...

@Cecil de Vere

Niespodziewane i graniczące z cudem powroty do zdrowia były podejrzane tylko, jeśli miało się na takie zdarzenie świadków... Nie, żeby ktoś tu coś sugerował.
- Nie wiem jak ty, ale ja planuję jeszcze trochę się na tym świecie poszwendać, mam trochę rzeczy do zrobienia, więc kto wie? Może się jeszcze różnych cudów doczekam. - stwierdził z lekkim rozbawieniem. Doczekać się może doczeka, ale czy mu się taka ekstremalna nowoczesność spodoba, to już inna para kaloszy.
Alergie? Zamyślił się, o włos mijając słup przy skręcie w uliczkę prowadzącą do celu ich podróży. Cecil był bardzo dobrym kierowcą, po prostu nie zawsze zwracał uwagę na takie drobiazgi. Trochę zahaczył kołem o krawężnik i rzuciło nimi oboma w górę na fotelach, ale to tylko taka dodatkowa atrakcja - de Vere nawet nie mrugnął.
- A wiesz, że nie wiem? Ale chyba by mi powiedział, gdyby na coś miał? Dużo razy zamawialiśmy jedzenie. - zastanowił się na głos.
- Swoją drogą przy tym ile wilkołaki jedzą, alergie pokarmowe muszą być wyjątkowo przykre. - dodał, zerkając na swojego towarzysza podróży z ukosa. Nie był pewien, czy wszystkie wilkołaki były równie żarłoczne co ten jego, ale widać nie przeszkadzało mu to w generalizowaniu.

- Tak? Za dużo? W Dubaju chcą uruchomić latające drony taxi... - odparł do niego rozbawiony, ale poniekąd go rozumiał. Dla poniektórych to było sporo do przełknięcia. Innym idzie łatwiej adaptacja, innym gorzej. W końcu nie można być dobrym we wszystkim, a nowości nawet i zwykłego człowieka potrafią przestraszyć. Szczególnie gdy ktoś mówi o czymś tak futurystycznym co staje się realne. Tsuneo to nieco fascynowało. Taki rozwój technologiczny. Przyjemnie się oglądało.
Po chwili jednak dostał wiadomość od jednego z cyganów w wiosce.
- Bardzo cię przepraszam, ale chyba nasze zakupy muszą poczekać. - powiedział spokojnie, ale musiał komuś zrobić małą awanturę o nadwyrężanie się będąc nie w pełni zdrowym. Tsu więc poprosił Cecila o to by wysadził go na końcu ulicy.
- Będę jednak pod telefonem więc wystarczy, że zapytasz to pewnie ci podpowiem co wybrać. Niemniej jestem pewien, że przyjaciel doceni sam gest zakupienia czegokolwiek z jego rodzimego kraju. - mruknął z lekkim uśmiechem i pożegnał się z wampirem. Wilkołak pewnie na samo to, że ktoś pomyślał byłby zadowolony.

Tsu z/t

@Cecil de Vere