Go big or go home

First topic message reminder :

Młodzieniec pociągnął Theo gdzieś na bok. Luwr był na tyle duży, że nieciężko było o odosobnione miejsce. Parter okazał się już mało atrakcyjnym celem włamania, skoro został otworzony dla gości, ale dwa pozostałe piętra... No, to było coś!
— To co, schodzimy niżej i ten, który znajdzie najpaskudniejszą rzeźbę wygrywa? Aalbo, może po prostu ten, który jej nie znajdzie, to przegrywa! I wtedy musi, hmmm, wejść na scenę i pocałować Canarda? Albo pokazać dupę? — Chłopak parsknął śmiechem. Ciężko ci było stwierdzić, czy mówił na serio, czy po prostu miał takie poczucie humoru. Faktem było jednak to, że byliście coraz bliżej schodów na niższe piętro i wasza sneaky misja mogła się udać, szczególnie, że dookoła nie było żadnej żywej duszy.
— Czy może jednak dygasz? Bo ja mogę iść sam, jestem ciekawy. Nie tyle wystaw na tych poziomach, co właśnie tych ukrytych eksponatów i tajemniczych dziel. Może podrzucę im swoje bokserki do przedmiotów do licytacji i zobaczymy za ile za nie dadzą bogole. — Chłopak zszedł pierwsze kilka stopni. Dla niego nie było już odwrotu, miał plan, którego się trzymał.

Sander w rozmowie z przywódcą frakcji został zapewniony, że bałagan zostanie posprzątany przez odpowiednie jednostki, a oni mogą na spokojnie uciekać z miejsca zdarzenia. Zapewniony został też im powrót, a opiekę zaproponowano także Theo, mimo jego braku przynależności do organizacji.
Udało im się wyjść na bezpieczny teren – mogli się rozdzielić. Dorien gdzieś pobiegł, a reszta bez zbędnej gadaniny mogła opatrzyć swoje rany, poczekać na ludzi wysłanych przez Guillaume i Regine, a co najważniejsze - znaleźć bliskich i wynieść się z muzeum, które okazało się całkiem dobrze zastawioną pułapką.
Jean po ocknięciu niczego nie pamiętał. A może tylko udawał? Ciężko stwierdzić, na pewno był w szoku, kiedy zobaczył policję i nawet spowiednik nie był w stanie wskazać, czy mężczyzna faktycznie mówił prawdę.
Cóż, wszystko wyjdzie w praniu. Jak zwykle.

koniec