Noworoczne Arcydzieła Luwru

Blondynka prychnęła na widok teatralnego “omdlenia”. Wcześniej w jej oczach płonął gniew, żaden związany z Ordo, raczej czystą urazą majestatycznego kobiecego ego, na które @Tahira postanowiłaś nadepnąć swoim zabójczym obcasem. Ostatecznie odpuściła głupią walkę, najwyraźniej nie widząc w niej żadnego większego sensu. Opuściwszy dłonie, które na krótko raczyła skrzyżować na piersi podczas taksacji przedstawienia, odwróciła się na buciku, aby zgrabnym krokiem opuścić szanowne grono.
Jej ciało, twarz, mimika oraz tembr głosu nie skrywały ukrytych zamiarów. Parszywa była jedynie złość związana z urażonym ego, mało wyjątkowym dla osób jej statusu.  
Twoje potencjalne wyjście @Tahira nie spotkało się z dezaprobatą - każdemu się zdarza. Jak już to na swoim koncie miałaś całkiem sporą “gamę” spojrzeń, znów nie z powodu stanu a niedawnego przedstawienia. Szczęśliwie towarzystwo @Dorien Crawley działało zbawiennie.
Tasia, robisz z/t z tematu.


Przystojny mężczyzna z chęcią towarzyszył Ci @Asmodeus Lang w drodze na pierwsze piętro. Po zjawieniu się na nim, przez chwilę obaj mogliście być świadkami małego starcia pomiędzy Tahirą, a blondynką w walce o względy uwieszonego na pierwszej kobiecie Doriena. Finał przedstawienia zmusił jasnowłosą do odwrotu, natomiast egzotyczną piękność do potencjalnego wycofania się w kierunku wyjścia z uwagi na “niedyspozycję”.
- Sprzeczki między kobietami to się akurat nie spodziewałem. - Twój towarzysz zaśmiał się dźwięcznie na widok walki kocic.
- Że tak ośmielę się zapytać, jakie dzieła Pan lubi? Z jakiegoś konkretnego okresu? - zaraz potem kontynuował dialog. Oczami oczywiście taksował dzieła, a tych nie brakowało. Za szkłem mieniły się antyczne zdobione wazy, biżuteria, oręż, między innymi sztylet, na którym swój wzrok uwiesił Egon, inny antyczny antyk, mianowicie azjatycka korona, która zainteresowała Weia i kilka zwojów i dzienników z kapkę późniejszych okresów, chyba nawet międzywojennych. Wśród reszty łakoci nie zabrakło przyrządów medycznych z epoki wiktoriańskiej oraz tych bardziej prymitywnych z wcześniejszego okresu. Ogółem było na czym zawiesić wzrok – nawet te połyskujące kamienie wodziły na podziw - pomijając oczywiście klasyczne eksponaty z tak zwanego standardu każdego ze skrzydeł - no za wyjątkiem tych zamkniętych. Towarzysz miewał tendencje zerkać w tamtym kierunku. Nic dziwnego, zjadała go zwykła ludzka ciekawość.

@Sander Fiazzo, spłoszyłeś rudą, ups, ale to nic złego. Kobieta nie poczuła się urażona. Szybko znalazła sobie bardziej rozmowne towarzystwo. Ty w tym czasie mogłeś dalej robić to, co takie nietoperki lubiły najbardziej - paczeć. Rzeczeni ziomeczkowie wymienili kilka słów, po czym jeden z nich wślizgnął się ponownie pomiędzy gości. Potem przepełzł niczym wąż, wychodząc z sali. W tym samym momencie mogłeś się zorientować, że gdzieś zniknęła również Ida. Jeśli pamięć nie myliła, to była w towarzystwie wilkołaka i jakiejś dziewczyny, zdaje się, że fanki.
Z plusów: Twój niemy przekaz jakby pchnął kogoś z pracowników, aby poprawił obraz.

- Jeff. - a nazwisko dobierz Pan sobie wedle uznania, o. Tak czy inaczej Panie @Xavier Larousse-Page, przystojny mężczyzna przedstawił się imieniem oraz nazwiskiem, ba, w dobrej manierze wyciągnął ku Tobie nawet rękę! Teraz to od Ciebie zależało, czy postanowisz ją uścisnąć, czy jednak odmówisz sobie tej przyjemności.
- Potraktuję pańskie słowa jako komplement. - facet nie przebierał w środkach: nie zawstydził się rozmową ani tym bardziej nawiązaniem bezpośredniego kontaktu wzrokowego. Jednych takie coś mogłoby spłoszyć, inni uznaliby to za nietakt, szczególnie przy zbyt długim gapieniu się na siebie wzajemnie. Towarzysz nic sobie z tego nie robił, ba, przeciwnie, w jego ciemnych oczętach pojawił się tajemniczy błysk, zupełnie jakby podjął niemą grę, w której czuł się jak ryba w wodzie.
- Ewentualnie przestrogę, bo kto wie, czy przypadkiem nie stara się Pan o uśpienie mojej czujności na poczet... - niewinny żarcik opuścił usta, podczas gdy Ty mogłeś rzucić sobie kością K12. Wynik od 8 w górę przy dodaniu wszelkich bonusów na wzrok (oraz pamiętaniu o mutacjach negatywnych na ten sam zmysł) pozwolą Ci dostrzec ostatki przedstawienia w wykonaniu Tahiry, blondynki i Doriena eskortującego egzotyczną gwiazdę, a także zauważyć ruch innego mężczyzny, którego trasa prowadziła poza obręb nazwijmy to “sali głównej”, czyli tej, w której urzędowała znaczna część gości. Ruch sam w sobie nie był podejrzany, bardziej sposób wykonania i pośpiech. Co zrobisz z tym fantem, Twoja decyzja. Wyniki poniżej 8 nie pozwolą Ci tego dostrzec.

- Coś się ma niby pojawić, ale czy będzie to paskudna rzeźba. Nie wiem, okaże się dopiero na licytacji. - chłopak odparł luźno i w podobny sposób wzruszył ramionami. Tak, miał trochę w rzyci wystawę. O wiele bardziej interesowały go seriale na Netflixie albo dobre gierczenie do późnej nocy.
- Mówisz? - kusiciel jeden, ale niech będzie! Nowo poznany kolega tyrpnął Twoje ramię @Theo Lacroix. Szeroki uśmiech nie schodził mu z facjaty. Zdaje się, że sugestia bardzo przypadła mu do gustu. Ci młodzi skąpani w ogniu hormonów - heh - chłopak niewiele się zastanawiając, chwycił Cię za rękę, aby wyprowadzić Waszą dwójkę z zatłoczonej sali.
Wasza dwójeczka robi z/t z aktualnej lokalizacji, o ile nie wyraziłeś sprzeciwu na porwanie swojej osoby. Możesz rzucić kością K6. Wynik parzysty: zauważysz brata, który idzie w Twoim kierunku, wynik nieparzysty: nie widzisz go.

@Egon Cadieux, czujesz irytację, nie no, jesteś wkurzony – z powodu niewygodnego ubioru, ilości osób, czyjegoś zapachu perfum co jak byk przypomina Ci o kiwi, krzywego spojrzenia, śmiechów, rozmów, Tahiry - nieważne. Wszystko sukcesywnie dorzuca po jednej cegiełce do woreczka, włącznie z pokazem egzotycznej księżniczki, znaczy się, jej słownej walki z blondyneczką. Czy potencjalne odejście Twojej nieśmiertelnej znajomej pomogło załagodzić gniew? Może, a może nie. Czy w ogóle zanotowałeś wszystko, co mówiła do Ciebie Valerie? Wiedziałeś to Ty sam. Tak czy inaczej: irytacja się wzbierała. Gdzieś ją będziesz musiał w końcu rozładować, prawda?  

@Valerie von Rosenthaler nie owijając w bawełnę, Twojemu towarzyszowi zaraz policzki napuchną. Widzisz, jak wzbiera się w nim złość. To kiedy odpalisz minutnik do pierwszego wybuchu?

@Anais Lesnicki wchodzisz w interakcję z Weiem. @Wei Liu, szykuj pieniądze. Być może uda Ci się wygrać koronę. Kto wie, jakie inne eksponaty będą wystawione na licytację? Skusisz się na nią?  

@Sam Whittaker docierasz na wystawę. Chociaż ominęło Cię przemówienie Jacque Canarda, filantropa i pomysłodawcy dzisiejszego eventu, nadal mogłeś wychwycić go okiem. Facet prócz tego, że elegancko ubrany, każdego dziennikarza uprzejmie witał, odpowiadał na pytania. Ogółem był gotów do podjęcia dialogu z chętnymi osobami – wiadomo, dla zachowania twarzy. Scena z Tahirą versus blondynka również Cię ominęła, ale to nawet dobrze. Chyba jako jedyny mogłeś na świeżo połazić tu i tam. Do swojej dyspozycji miałeś poziomy 1 oraz 2. Rejony na poziomach 0, -1 oraz –2 były całkowicie wyłączone z użytku, zapewne na poczet przechowania w nich eksponatów, które zgodnie z agendą eventu miały zostać wystawione na licytację.
Rzuć sobie kością K12 i dodaj wszelkie bonusy na percepcję (wzrok) - pamiętaj też o mutacjach negatywnych na ten zmysł. Wyniki od 8 w górę pozwolą Ci na wychwycenie oczętami dość mocno podirytowanego Egonka w towarzystwie Val oraz Theo w towarzystwie jakiegoś kolegi, z którym najwyraźniej próbowali się wymknąć z sali.

Jacque chętnie udał się za Tobą @Gemma Harrison w celu odbycia rozmowy. Przed opuszczeniem swojego “stanowiska” przeprosił jedynie dyrektora muzeum oraz towarzyszącą szychę, zamienił kilka słów ze swoimi ludźmi i wuala, był do calutkiej dyspozycji.
- Większość eksponatów pochodzi od prywatnych dobroczyńców, którzy zgodzili się wesprzeć moją akcję. Nie ukrywam jednak, że kilka propozycji pochodzi z mojej kolekcji z czasów młodości i kilku udanych podróży archeologicznych. Tak między nami zdradzę, że należą do nich komplety królewskiej biżuterii, autentyki oraz komplet dzienników jednego z francuskich poetów i teologów. - miejsca na rozmowę nie było jakoś specjalnie odosobnione - przypominało coś na zasadzie loży dla vipów. Wstęp do niej mieli nieliczni, dzięki czemu prowadzenie dialogu było znacznie łatwiejsze niż wśród niechcianej audiencji.  
Wygodna kanapa, poczęstunek - jako ten dobrze wychowany, mężczyzna przed rozpoczęciem dialogu wpierw zaprosił do spoczynku, potem zaproponował Ci poczęstunek, a dopiero na koniec zasypał słowami. Po nich roześmiał się dźwięcznie na wspomnienie lat młodości. Heh, jak na kogoś tak “dzianego”, Jacque wyglądał na całkiem normalnego faceta, z którym dało się pogadać, pożartować i w ogóle. Czy była to gra? Być może. Szczerość? Pewnie też.
Gemmo, filantrop był do Twojej pełnej dyspozycji.

@Enzo Lacroix usłyszawszy plotki, postanawiasz pożegnać śmiertelniczkę. Gdy tak przemierzasz grono innych osób, dostrzegasz Theo w towarzystwie chłopaka. Nie wiesz, o czym dokładnie rozmawiali, natomiast zauważasz, że nowy towarzysz Twojego brata chwyta go za rękę, po czym prowadzi w kierunku wyjścia, ale nie tego głównego. Zdaje się, że obaj próbują wymknąć się z sali, czego inicjatorem jest nadal nieznajomy.  
Zależnie od wyniku rzutu kostki, Theo albo Cię zauważy, albo nie. W takim czy innym scenariuszu chłopak będzie dalej prowadzić go w kierunku wyjścia. Ciekawe, cóż takiego knują?

@Theo Lacroix - odpisane (z/t z tematu: pod okiem MG)
@Xavier Larousse-Page - odpisane
@Sander Fiazzo - odpisane
@Valerie von Rosenthaler - odpisane (z/t z tematu)
@Anais Lesnicki - odpisane
@Wei Liu - odpisane (z/t z tematu)
@Tahira - z/t z tematu
@Asmodeus Lang - odpisane
@Egon Cadieux
@Sam Whittaker - odpisane
@Gemma Harrison
@Enzo Lacroix
@Dorien Crawley

Chętnych na licytację zapraszam: tutaj. Wówczas osoby te mogą opuścić ten temat.