Wiaterek

Do rąk własnych Lou została dostarczona spora paczka. Wraz oczywiście z liścikiem. W środku znajdowała się ręcznie malowana chińska waza wyglądająca na starą oraz kompozycja nut na pięciolinii.
Wiesz, że nie powinno się dawać zwierząt na prezent? Jest cudowny! I jak słodko miauczy... Mariangela jest w nim zakochana, a jej wnuka zdążył już obsyczeć i podrapać za tykanie moich rzeczy... Waza to ta sama, do której kiedyś wrzuciliśmy manuskrypty, żeby je wynieść. A nuty... Zagraj, to będziesz wiedział ;*

Do opery została dostarczona kilka dni po nowym roku paczuszka w kształcie serca. Po otworzeniu okazywała się ręcznie robioną bombonierką z ułożonymi malutkimi sercami o różnych kształtach i kolorach, wewnątrz których znajdowały się smakowite wampirze słodkości - w odróżnieniu od jabłuszek te były mniejsze i niosły ze sobą aromat krwi człowieka pijanego różnymi gatunkami trunków. Co najistotniejsze, była to krew syntetyczna, pozbawiona wspomnień i zbędnych pytań. Jak widać Tahira wciąż pracowała nad udoskonaleniem swoich pomysłów promocji - mimo własnych preferencji - krwi sztucznej.

Na serduszka położony był niewielki bilecik w granatowej kopercie, a w nim nie cała talia a pojedyncza karta, przedstawiająca bardzo klasycznego głupca, chłopca idącego z psem u boku i kwiatkiem w dłoni, nie dostrzegajacego przepaści przed nim. Czarnym atramentem ktoś ów chłopcu domalował czarne loki, psu groźną minę i kły, a kwiat przeistoczył się w dość niepokojącą czarną różę. Po drugiej stronie na rewersie znajdowała się nota:

Oo?