05.XII.2023 Egon & Ida

Ci co znali Egona widzieli, że od paru miesięcy wampir tłukł się po Paryżu jak nomen omen wilk po klatce. Niebezpiecznie blisko balansował tej granicy, po której przekroczeniu stałby się celem do odstrzału. Niby wiele się nie zmieniło, ale dawniej można było mieć nadzieję, że jednak z różnych powodów nie pokusiłby się o sprawdzenie co by się stało gdyby jednak przesadził. Teraz to już nie było takie oczywiste.
Od pewnego czasu młody wampir ciągle szukał guza w dzielnicach w których rozpanoszyła się ta idiotyczna organizacja zwana Novus Ordo. Niby może dla własnego bezpieczeństwa nie powinien się tam pokazywać, bo i po co? Ale nadal czuł jak w środku gniotła go myśl, że typy, które zamordowały Sahaka i Constanzę nadal łaziły całe i zdrowe po tym padole. Och jak bardzo chciałby ich dopaść w swoje ręce. Podpalić norę w której siedzą i zabarykadować drzwi i patrzeć jak zamieniają się w popiół. Czy to ukoiłoby jego duszę? Czy w ogóle miał jakąś? Tego nie wiedział i niestety nie miał już kogo o to zapytać.
Snuł się bez celu po ulicy od czasu do czasu zerkając na jakąś witrynę, ale bez większego przekonania. Coraz bardziej czuł, że chciałby komuś zrobić budżetową operację plastyczną nosa. Może powinien się pokłócić z jakimś wykidajłą pilnującym wejścia przy klubie? To na pewno trochę by pomogło na rozładowanie napięcia jakie się w nim nagromadziło ostatnio.

@Ida Olszewska

To, że niektóre dzielnice zostały przejęte przez wrogą organizację było raczej znane nadnaturalnym. Nie zmieniało to jednak faktu, że były to główne dzielnice Paryża, a ona uznała, że ten prezent, który chciała kupić Halide to musi zobaczyć w sklepie, który znajdował się tylko na Polach Elizejskich. No trudno. Przecież nie miała na szyi identyfikatora z "wampir" wypisanym krwią niewinnych dziewic, prawda? Z tego też powodu ubrała się w wygodne ciuchy, założyła nawet czapkę i szalik, żeby wtopić się w tłum zabieganych Paryżan i udała się w miejsce docelowe.
Kręciła się po okolicy, zwiedzając mniejsze i większe butiki. te bardziej luksusowe i te pełne turystów, podziwiających najnowsze modele torebek i innych skórzanych wytworów. Kolorową apaszkę kupiła na miejscu, więc przez jej ramię przewieszona była torba z logiem znanego projektanta. W sumie to nie miała już żadnego celu, więc trochę biegając w tą i z powrotem szukała guza, ale uznała, że bardziej podejrzane będzie jak będzie uciekać z dzielnicy od razu po zakupie niż jeżeli spędzi tam trochę czasu.
W pewnym momencie wdała się w smsową dyskusję i przypadkiem wpadła na kogoś. Podniosła wzrok znad ekranu smartfona by przeprosić i zobaczyć z kim się zderzyła, w głowie przeklinając swoje roztrzepanie, kiedy zobaczyła przed sobą byłego łowcę.
Nigdy w sumie nie miała okazji poznać Egona osobiście, ale trochę o nim słyszała i mijali się na różnych spotkaniach. W końcu mieli podobne grono znajomych, zaczynając od Tahiry, kończąc na Maurice'u.
— Oj sorki, Egon? Hej, nie wiem czy mnie kojarzysz, Ida. Czegoś szukasz?

Akurat przyspieszył bo miał wrażenie, że udało mu się coś dojrzeć. Przez to nie patrzył tuż przed siebie tylko gdzieś dalej. Nic dziwnego, że w tym tłumie zaraz na kogoś wpadł.
-Nie szkodzi- rzucił niecierpliwie mając zamiar wyminąć nieznajomą i ruszyć dalej tropem... czegoś. Zaraz jednak porzucił ten pomysł z dwóch powodów. Po pierwsze zorientował się, że to co mu się wydawało obiecującym początkiem, okazało się rozczarowaniem. Wydawało mu się, że dostrzegł jedną z nielicznych osób jakich facjatę kojarzył, a którzy należeli do tego całego Ordo. Niestety kiedy typ się wyprostował okazało się, że to był chybiony strzał. Dobrze, że nie ruszył jego tropem. Zmarnowałby jedynie czas. Chociaż na niedobór takowego nie mógł narzekać.
-A no hej- zogniskował wzrok na dziewczynie, która go ewidentnie znała. -Uhm... no kojarzę tak piąte przez dziesiąte. Z... imprezy u Scalettich? Albo urodzin Tahiry?- coś mu tam mignęła, coś o niej wspominał Maurice. Tak czy owak, twarzyczkę znał.
-No... można w sumie tak powiedzieć. Może nie czegoś a kogoś- wzruszył ramionami. Ida wyglądała na istotę rozumną więc powinna sobie dodać dwa do dwóch. Poza tym nie było zbytnią tajemnicą, że Egon w wolnym czasie ostatnio z wielką pasją oddawał się polowaniom. Na członków Novus Ordo oczywiście. Na razie nie miał zbyt spektakularnych wyników, w zasadzie to istniała szansa, że w końcu stanie się rozpoznawalny dla przeciwnika i tyle z tego będzie. Z drugiej strony jego wyjątkowo młoda facjata, nietypowa jak dla wampira, pozwalała mu się bardzo ładnie wtopić w tłum młodzieży. Tak czy siak, był uparty.
-A Ciebie co tutaj przywiało?- postanowił zadać pytanie wampirzycy. Normalnie w ogóle by się nie zdziwił jej wizycie tutaj, ale w ciągu ostatnich miesięcy aura w mieście mocno się zmieniła. Trzeba było mieć w sobie nieco żyłki ryzykanta, żeby łazić po Polach Elizejskich.

@Ida Olszewska

— Chyba się minęliśmy w Sercu Nocy. Ida, znajoma Tahiry. — Przytaknęła, dodając jeszcze jakieś informacje, które mogły pomóc, by Egonowi połączyło się w głowie skąd mógł ją kojarzyć. Zazwyczaj w sumie nie zagadywała ludzi na ulicy, ale gdyby na niego nie wpadła, to nie byłoby takiej konieczności.
Zrozumiała od razu co chodziło po głowie Egonowi i w sumie nie wiedziała jak na to zareagować. Nie zamierzała oczywiście mu niczego zakazywać, a gdyby się oburzyła, że to niebezpieczne to pewnie osiągnęłaby efekt odwrotny od zamierzonego. Może w toku rozmowy wszystko by wynikło inaczej, ale zdecydowanie jej pierwszymi słowami nie powinno być "pojebało cię? chcesz dać się zabić?".
Dlatego zgrabnie ominęła temat, skupiając się na razie na pytaniu, które to on zadał jej.
— Nooo, chciałam kupić Halide prezent. — Podniosła ramię na którym wisiała torba z logo znanego projektanta. — A potem nie chciałam uciekać jak wystraszona sarenka i zwracać na siebie uwagi. — Również wzruszyła ramionami, nie skupiając się zbytnio jak nierozsądnie mogła zabrzmieć. Szczególnie patrząc na jej wiek i bardzo małe doświadczenie bojowe. Chociaż to, że nadal figurowała we wszystkich rejestrach, bo po prostu była młoda, pewnie jakoś pomagało jej w udawaniu bycia przeciętnym człowiekiem.
— W sumie to chciałam jeszcze wypić gorącą czekoladę, podobno niedaleko mieszają ją z ciemnym piwem. Chcesz dołączyć? Będziesz miał dobry punkt obserwacyjny i nie będziesz tak się rzucał w oczy. — Dodała, mając nadzieję, że to go przekupi.

Po dodaniu tych paru informacji wszystko stało się mniej więcej jasne. Twarz dołączyła do imienia i okoliczności, a do tego gdzieś tam Egonowi kliknęło we łbie, że wspominał o niej Maurice.
-Prezent?- powtórzył z wyraźnym zaskoczeniem na paszczy. No w sumie… nic dziwnego powoli zbliżał się czas świąt, o którym w tym roku Egon wolał nie myśleć. Do tego nie podejrzewał, że Ida była tak dobrze zaznajomiona z Halide. Chociaż z drugiej strony nie mógł powiedzieć, żeby bardzo dobrze ją znał. Zresztą to nie jego sprawa, co nie?
-W sumie… coś w tym jest, ale biorąc pod uwagę ogólną aurę to nie byłoby w tym nic dziwnego- zauważył. Zresztą współcześnie ludzie mieli tendencję do „biegania” wszędzie i życia „na czas” ze stoperem w dłoni.
Przez chwilę zastanawiał się nad propozycją Idy. W pierwszym odruchu miał zamiar odmówić, ale zmienił zdanie zanim otworzył paszczę. Czyżby podświadomie zaczynał czuć potrzebę kontaktu z innymi nadnaturalnymi, a może po prostu siedzenie w knajpie miało powoli zacząć nadawać jakieś poczucie normalności w jego życiu?
-W sumie… niech będzie- powiedział w końcu. -W ogóle sobie nie mogę wyobrazić jakby miała smakować ta czekolada z ciemnym piwem. Nie wiem w ogóle czy czekolada i piwo może smakować razem dobrze- podzielił się swoimi wątpliwościami, ale nie zamierzał zdezerterować tylko potulnie dreptał wraz z Idą do wskazanego przez nią przybytku.

@Ida Olszewska

— Wiem, że okoliczności są jakie są, ale dalej mamy grudzień i chciałam jej coś dać. — Wzruszyła ramionami, nie pojmując chyba, że bardziej niż na kupowanie przez nią prezentów, Egona zaskoczyło to, komu ten prezent kupowała. Ida czasami zapominała, że Halide była częścią tego rozgardiaszu Scalettich, bo zaprzyjaźniła się z wampirzycą na trochę innych warunkach niż rodowe, czy przez konotacje z Silvanem, Sahakiem i Tahirą. Halide jako jedyna z nich nie zachowywała się jakby świat przez ostatnie sto lat nie ruszył do przodu i rozumiała rzeczy które pokazywała jej Olszewska. — No i w sklepie online była wyprzedana, a stacjonarnie zostały ostatnie sztuki, więc nie miałam zbytniego wyboru. — Dodała ze wzruszeniem ramion, bo w sumie to była trochę wymówka. Mogła zawsze znaleźć coś innego, poszukać jeszcze trochę, skoro do świat było jeszcze sporo czasu. Chyba sama sobie chciała udowodnić, że nie powinna się bać i to dzielnica jak każda inna. Gdyby zaczęła się obawiać przychodzić w pewne miejsca, to na co dzień bałaby się jeszcze bardziej niż było to potrzebne.
I w sumie Egon też miał rację, gdyby pobiegła do innego sklepu w bardziej bezpiecznej dzielnicy nikt by nie mógł jej nic zarzucić, ale wracaliśmy do punktu, gdzie obawa przed miejscem wzmaga lęk przed organizacją. Tak jak Voldemort, gdzie samo imię powodowało przerażenie wśród czarodziejów. Przyznała mu więc cicho rację, nie podejmując tematu jakoś szerzej, przechodząc na temat czekolady.
— Ja też nie, ale widziałam banner reklamowy i uznałam, że chcę spróbować właśnie dlatego, ze to nie brzmi dobrze. W sumie czekolada z rumem czy whisky nie smakuje źle, a ciemne piwo też jest dość specyficzne. Bardziej wydaje mi się, że to będzie czekoladowe piwo niż piwna czekolada. — Odpowiedziała mu

-A... nie. To nie o to chodzi- zmieszał się nieco. -Ja, nie wiedziałem po prostu, że tak dobrze znasz się z Halide- odpowiedział. No ale... w sumie nie zdziwiłoby go gdyby się okazało, że Ida z Halide ma dużo bardziej zażyłe stosunki niż z nim. Mimo, że w pewien pokrętny sposób byli rodziną.
-A no jasne. Zresztą niektóre rzeczy wygodniej się kupuje na żywo- wzruszył ramionami. Nie musiała mu się tak tłumaczyć. W sumie to teraz sam zaczynał się zastanawiać czy może nie powinien też pomyśleć o prezentach. Tylko... komu miałby je dać? Jego stosunki z większością nadnaturalnych mocno się rozluźniły przez ostanie pół roku. Powody takiego stanu rzeczy były różne, chociaż najważniejszym problemem chyba był on sam, jego... obsesja i niejakie unikanie towarzystwa. Poza tym wszyscy mieli po uszy roboty w ostatni czasie. Nic dziwnego.
No ale... tak jak się nad tym zastanowić to swoim dwóm familiantom mógłby sprezentować coś ciekawego. Zasłużyli.
-No nie wiem... jakoś alkohol w czekoladzie, szczególnie takiej do picia na gorąco, psuje mi smak czekolady. - podzielił się swoją opinią. -No i nie wiem czy kojarzysz. Teraz są takie dziwne smaki piw, kiedyś próbowałem takiego z posmakiem kawy. Nie próbuj. - ostrzegł i aż się skrzywił na samo wspomnienie. Co go wtedy podkusiło na eksperymenty? Widać to samo co dzisiaj, bo w sumie ciekawość wzięła górę i Egon uznał, że chce się sam przekonać czy rzeczone czekoladowe piwo jest pijalne czy też nie. W sumie jeśli nie będzie na ciepło to jest szansa, że będzie okej. Może to po prostu z alkoholem na ciepło miał problem?
-To gdzie jest ten przybytek z tym ekstrawaganckim napojem?- zapytał w końcu czekając aż Ida wskaże im drogę. Nie mogli przecież tutaj sterczeć w nieskończoność.
-Masz coś jeszcze na liście zakupów? Jeśli chcesz... mogę pójść z Tobą- zaproponował. Lepiej łazić we dwójkę w niebezpiecznej dzielnicy niż samotnie co nie? A i tak nic lepszego w tym momencie nie miał do roboty. Zamiast łazić bez celu mógł łazić za Idą.

@Ida Olszewska

— Halide się przyjaźniła z Silvanem co mnie przemienił i jakoś tak naturalnie złapałyśmy nić porozumienia. — Pokazanie kobiecie fanfików, tumblra, pinteresta i tikotka było naprawdę dobrą decyzją. Zdarzało się, że dostawała w nocy głosówki opisujące zszokowanie jakimś popularnym fanfikiem albo zdegustowanie jakimiś książkami o inceście czy lodowych gigantach, które były polecane na niektórych mediach społecznościowych przez booktokerki.
Faktycznie, może wpadła w ton tłumaczenia się. Po prostu była przyzwyczajona do tego, że jako młody wampir często czuła taką potrzebę. Bała się, że popełni jakieś faux-pas i zrobi coś, co mogłoby zostać odebrane jako głupie, niebezpieczne czy wbrew zasadom. Robienie zakupów na Polach Elizejskich mogło podchodzić pod wszystkie 3 elementy, dlatego jakoś naturalnie poczuła potrzebę wyprostowania przyczyn swojej obecności na tej dzielnicy.
— Ja lubię gorącą czekoladę z likierem karmelowym, smakuje praktycznie normalnie, ale dodatkowo rozgrzewa. Nie widziałam takiej w Paryżu, piłam ją w rodzinnych stronach. Może w sumie zdobędę butelkę alkoholu i spróbuję powtórzyć w domu. — Powiedziała, po tym jak na jego sugestię ruszyli powoli w kierunku rzeczonej kawiarni. Nie mieli zbyt wiele do przejścia, ale tłum ludzi utrudniał szybki marsz. — Najgorsze smakowe piwa jakie piłam to te smakowe, bez alkoholu dla kobiet w ciąży. Smakują okropnie. I jeszcze widziałam kokosowe, co niby miało udawać pinacoladę, od tego też radzę się trzymać z daleka. — Podzieliła się swoimi spostrzeżeniami, kiedy czekali na zielone światło.
— Chciałam jeszcze zobaczyć na jakieś kolorowe swetry dla Silvana, więc chętnie przyjmę towarzystwo. I myślałam, żeby zobaczyć zegarki i biżuterię dla rodziny na święta i niby nie miałam tego robić dzisiaj, ale skoro się oferujesz... — Uśmiechnęła się szczerze.

-A, no tak- powiedział jedynie, no bo co więcej mógł dodać w tym temacie?
Za to z ciekawością wysłuchał słów o napitku z likierem karmelowym.
-Brzmi na strasznie słodkie... i smaczne- wyznał po przeanalizowaniu jakby to mogło mniej więcej smakować. -Liczę na zaproszenie, jak już zaczniesz eksperymentować z napitkami- na jego twarzy nawet na moment pojawił się cień uśmiechu. Stara natura wzięła górę i Egon nie mógł przepuścić nie wproszenia się na jakąś być może szykującą się imprezę.
-Jasne, możemy pójść- zgodził się bez problemu na dość długą wycieczkę po sklepach. Nie był to jego ulubiony sposób na spędzanie czasu, ale z jakiegoś powodu nie chciał zostawiać młodziutkiej wampirzycy samej sobie w dzielnicy wroga.
-Nie wiem jak Tobie, ale mi już nawet zwyczajna pina colada nie wchodzi. Ja nie wiem kto to wymyślił. Wszystko co w nim dobrego jest razem wymieszanie i się psuje- dopiero po sekundzie zorientował się, że nie udało mu się zbyt zgrabnie ubrać swojego przemyślenia w słowa i zerknął na wampirzycę jakby próbując zgadnąć czy ta w miarę zrozumiała przekaz czy niekoniecznie. Miał nadzieję, że to pierwsze, bo nie był zbyt dobrym mówcą. -I czekaj, to miało być w ogóle piwo o posmaku Pina colady?- aż go zatrzymało w miejscu. Ale wcale nie dla tego, że poraziło go jak firma zgodziła się na wdrożenie w życie tak straszliwego konceptu i kto niby puścił to przez fazę testową. Co za nieszczęśnicy uznali, że to może być dobre!
Powodem tego nagłego stopu był pewien podejrzany woreczek, materiałowy, więc ryzyko, że jest w nim psie gówno był nikły. Coś kazało Egonowi podejść i rzucić okiem na zawartość.
-Czy to nie są... te takie... jak oni to nazwali? W hotelu?- zwrócił się do Idy pokazując znalezisko.

@Ida Olszewska

Rzut na wydarzenie losowe: 1

— Spoko, napiszę ci smsa żebyś wpadł. W sumie... — Spojrzała na chwilę na swoje dłonie, zastanawiając się jak ugryźć temat. — Patrząc na to wszystko co się dzieje, jakbyś chciał wpaść na święta to czuj się zaproszony. Pewnie będę właśnie z Tahirą, Silvanem i Halide, to na pewno wszyscy się ucieszą. — Powiedziała z lekkim uśmiechem, będąc całkowicie szczerą w tym co mówiła. W końcu Egon był jakoś powiązany z dziewczynami, a jej nie przeszkadzało jego towarzystwo. W końcu powinni się teraz wspierać, a nie tworzyć jakieś sztuczne mury.
— Matko, tak, pinacolada jest okropna. Słodka, a kokos z ananasem to dla mnie kompletne no-go. — Zgodziła się z Egonem, robiąc zdegustowaną minę na samo wyobrażenie sobie tego smaku. Ogólnie kokosowe to lubiła jeżyki, a resztę to tak sobie, zależy od tego jaka część kokosa została użyta. Fenomenu wody z niego nigdy nie rozumiała. — TAK. Piwo o smaku pina colady. Okropne, naprawdę, upiłam łyka i musiałam przepić, przegryźć i umyć zęby. Dramat. —Mówiła, kiedy on grzebał w jakiejś znalezionej saszecie. Nie to, że nie zauważyła, że coś znalazł, po prostu dała najpierw mu ogarnąć co to było, szczególnie, że woreczek był dość mały i był bądź co bądź jego łupem.
— Hm? tak, to te monety... tokeny? Chyba tak. Teraz rozrzucają je po ulicach? Pewnie to jakaś pułapka łowców wpuszczanych na spędy nieśmiertelnych, żeby mogli sobie popatrzeć kto co nieco wie. — Mruknęła, rozglądając się wcześniej czy nikt ich przypadkiem nie podsłuchuje.

Po minie łatwo było się domyślić, że zaproszenie Idy całkowicie go zaskoczyło. Na moment zerknął gdzieś w bok jakby rozważając wszystkie za i przeciw.
-Ja… dzięki. Nie jestem w stanie Cię jednak zapewnić, że na pewno przyjdę- powiedział. Miał nadzieję, że młoda wampirzyca nie potrzebuje jego deklaracji tu i teraz. On sam nie wiedział czy ostatecznie skorzysta z zaproszenia czy nie. Z jednej strony chętnie by się pojawił, z drugiej zaś wcale nie miał ochoty na zimowe świętowanie. Pytanie tylko co ostatecznie przeważy.
-Pewnie nie rozrzucają… ale fakt podejrzane. No i masz rację. Pewnie liczą na jakieś nowinki do podsłuchania…- zamyślił się obracając w palcach jedną z monet. Tak w sumie to sam na to liczył, chociaż znając Marr… tym nie musiał się martwić. Podejrzewał, że wampirzyca wiedziała kto sobie pierdnął w hotelu, żeby mu wystawić wyższy rachunek za pobyt. Opłata klimatyczna czy coś. Miał tylko nadzieję, że raz na czas będzie chciała się podzielić wiadomościami.
-Trzymaj- wcisnął Idzie trzy tokeny. -Dasz je komu chcesz. Coś mi mówi, że nie będę zbyt częstym gościem w hotelu, a może komuś się przydadzą.- wzruszył ramionami. W ogóle miał w planach unikać dzielnicy V o ile będzie w stanie. Nie zdziwiłby się gdyby każdy kto się tam pojawił był dokładnie prześwietlany, a po co włazić typom dodatkowo w oczy?

@Ida Olszewska

— To tylko zaproszenie, możesz z niego nie skorzystać, ale nie musisz. Nikt się nie obrazi, jeżeli wybierzesz, że wolisz spędzić ten czas gdzieś indziej w inny sposób. — Odpowiedziała spokojnie. Nie chciała nikogo do czegoś zmuszać. Ona nie chciałaby czuć się zobowiązana w takiej sytuacji, szczególnie w obliczu sytuacji, które od kilku miesięcy rządziły światem nadnaturalnych.
Idzie bardziej chodziło, że to mogła być pułapka, ale skoro Egon bez zawahania chwycił woreczek, to nie zamierzała się wykłócać o to co zamierzał z nim zrobić. W momencie, kiedy stawały się one cenną walutą, zgubienie ich na ulicy wydawało jej się naprawdę podejrzane. Cóż, może po prostu mieli szczęście głupiego, które mogła tylko skwitować uśmiechem i zamiast doszukiwać się wszędzie spisku, po prostu ucieszyć się, że zamiast ataku ordo trafiło im się coś miłego w tej konkretnej dzielnicy.
— Nie no, zatrzymaj je sobie. Nawet jak nie będziesz chodził do hotelu, to mogą okazać się cenną walutą. Zawsze możesz opierdolić je u złotnika czy w innym lombardzie. — Uparła się, że skoro to on znalazł tokeny, to to on powinien je zatrzymać. Podobno można było nimi płacić nie tylko za wejście do hotelu i korzystanie z hotelowych atrakcji, ale też za jakieś przydatne gadżety, niedostępne nigdzie indziej.
—Idziemy dalej?

-Dzięki- powiedział całkowicie szczerze. Zarówno podziękowanie tyczyło się zaproszenia jak i pozostawienia mu decyzji czy zechce się pojawić czy też nie. W zasadzie to paradoksalnie, kiedy nie czuł przymusu to zaczął nabierać niejakiej ochoty na to by się tam pojawić. No ale... to mogło się jeszcze parę razy odmienić w ciągu nadchodzących dni. W każdym razie na ten moment nie był na "nie".
Cóż Egon nie należał to typu osób, które długo dywagowałyby czy coś jest pułapką czy może nie. Był... wampirem czynu i wolał działać, a potem ewentualnie w biegu zastanawiać się co dalej. Nie każdemu taki schemat postępowania służył, ale wyglądało na to, że Cadieux całkiem dobrze się w takim trybie odnajdywał.
-Jak Ci daję to bierz. - oznajmił i wcisnął jej trzy dziwne monety do ręki. -Cenna czy nie cenna, jak będzie mi potrzebna, to na pewno znajdę sposób by ich więcej zdobyć. - dodał jeszcze. Sam miał na podorędziu całkiem cenną walutę, bo mimo tego, że w Paryżu wiele się pozmieniało to popyt na różne rozrywkowe substancje wcale nie malał, a Egon miał do nich dalej dojście.
-Chodźmy- zgodził się i ruszył za dziewczyną. W międzyczasie wcisnął ręce do kieszeni, żeby Ida nie była w stanie mu oddać tokenów. W końcu skoro były jego to mógł nimi rozporządzać jak mu się rzewnie podobało, co nie?

@Ida Olszewska

Nie dyskutowała z nim dłużej i po prostu przyjęła monety, dziękując mu serdecznie. Sama nie wiedziała co z nimi zrobi, bo ona też średnio zamierzała pojawiać się w hotelu, ale jak już wcześniej wspomniała, były cenne. Może nie zapewnią ucieczki do Kambodży czy innej dżungli, ale będą dobrym zabezpieczeniem finansowym, jeżeli płatności elektroniczne przestaną być rozwiązaniem. Gotówkę nosić ciężko, garść złotych monet brzmiała zdecydowanie lepiej.
Ruszyli ulicą, a lokal, chociaż wcale nie był tak daleko, wcale się nie przybliżał. Westchnęła cicho, kiedy się tak wszystko pozmieniało, że idąc ulicą miała wrażenie, że ktoś cały czas gapi jej się na plecy?
— Co uważasz o nowym szefie? — Zapytała. Dla obcych ludzi to był zwykły small-talk, pytanie o pracę, ale wiedziała, że Egon się domyśli, że chodziło jej o Guilliamo, nową głowę zjednoczonej frakcji wampirów. — Spotkałeś go w ogóle? — Ida nie była kimś ważnym, żeby się pchać na audiencje polityczne, nie walczyła też aktywnie z ordo, żeby spotkać się na jakichś militarnych spotkaniach. Szaraczek w dziale laboratoryjnym, chociaż nie była pewna, czy Silvan na takie spotkania nie chodził. Mogła go kiedyś zapytać, jeżeli będzie okazja.
— Już niedaleko, mam nadzieję, że nie będzie kolejki.

-To... dość... ciężko mi na to odpowiedzieć. Mam wrażenie, że słyszałem o nim jeszcze za dawnych czasów kiedy mieszkałem w Marsylii, a przynajmniej o jego rodzinie- zaczął, a kiedy mówił lekko marszczył brwi jakby starając sobie przypomnieć rzeczy. No, jakby nie było, to trochę czasu minęło -W sumie to aż dziwne, że nie trafiłem do niego tylko do Scaletti- dorzucił jeszcze. Do tego przez myśl mu przeszło, że organizacja, do której należał w Marsylii mogła też służyć i Guilliamo. Teraz kiedy poznał już świat nadnaturalnych wcale by go taki stan rzeczy nie zdziwił.
-Wydaje się dość zręczny i skuteczny. Pytanie tylko czy działa dla dobra ogółu czy tylko dla zaspokojenia własnych ambicji- wzruszył ramionami. -Przelotnie, na razie nie mieliśmy przyjemności by się lepiej poznać- dodał jeszcze.
-Spoko, myślę, że wtorki nie są jakoś okrutnie oblegane... - podzielił się swoim przemyśleniem. Chociaż nie był pewien. Niektóre popularne knajpy przecież miały obłożenie praktycznie siedem dni w tygodniu, a może trochę być nieszczęśników, którzy musieli sobie nieco osłodzić szarość życia, nie?

@Ida Olszewska