Talar i Talarki - sesja na niespodzianki: 03/06/2023

- Sander Fiazzo - przedstawił się bez mrugnięcia okiem. Wampir o urodzie Włocha, z austriackim zaśpiewem w akcencie. Gestem zaprosił do zajęcia miejsca, by nie stali jak dwa patyki zatknięte w mrowisko, tylko mogli porozmawiać w wygodnym ułożeniu o tym, co ludzie zwykli nazywać interesami.
Jun bez trudu mógł dojrzeć w zachowaniu i słowach Sandera ostrożność. Jun był radnym, a nie zawsze się młodszym wampirom układało z nimi po drodze.
- Wiedza, umiejętności i laboratoria... Tak, zdecydowanie trafił pan w dobre miejsce. Pytanie, na czyje konto ma zostać wykorzystana owa wiedza, umiejętności i rzeczone laboratoria?
- Nie owijał zbyt długo. Dawał znać, że chce wiedzieć, czy ktoś z nim prowadzi interesy, czy będzie raczej próbował wydać rozkaz. Jasne, mieszkańcy laboratoriów pewnie braliby w ciemno, ale Fiazzo był jak ten żmij paskudny. Smok nie tylko w nazwisku rodowym.

Tym samym zyskał zainteresowanie Sandera. Był tu sam? Ciekawe. I nie jako radny? Tym bardziej ciekawe. A ciekawość i chęć zdobycia wiedzy były bardzo dobrym motorem działania dla większości Draculi.
- Brzmi to aż za pięknie, ale nie będę drążył - normalnie jak nie on. - Czego dokładnie chce się pan dowiedzieć o krwi? Czy próbka jest dobrze zabezpieczona? - Powolne wiązanie kropek i Sandera nie wzruszyło jego mimiki. Domyślał się, ale się ze swoimi domysłami nie wybijał przed szereg.

Siłą woli utrzymał swoją nienagannie uprzejmą mimikę. Nie był rozzłoszczony. Ukrywał błysk ekscytacji. Nie pokazuj, że się interesujesz, wtedy zyskasz więcej.
- Domyślam się, że technikalia dobrze będzie omówić z osobami, które będą opiekować się próbką. Co do samego porozumienia z rodziną Dracula, możemy zająć się tym już teraz, jako że pełnię rolę pełnomocnika - I tej wersji będziemy się trzymać wysoki sądzie - Mihaia Draculi. Chyba, że woli pan zawrzeć umowę zlecającą konkretne badania, wtedy wystarczy parafka ze strony badaczy. Jeśli wykorzystane środki nie są pana zainteresowaniem, ja z całą pewnością wystarczę.
Sander dla chwili wytchnienia sięgnął po filiżankę kawy, nie słodząc jej ani nie zabielając, pociągnął łyk. Nie to, że nigdy nie słodził. Po prostu chciał najpierw sprawdzić, co mu podsunięto i lepiej wyczuwał niuanse zanim nie zmienił smaku tak jak lubił - pod swoje dyktando.

Kiwnął głową, przyjmując takie zachowanie za rozsądne. Nie musiał walczyć z wiatrakiem, bo i rozmówca nie robił niczego wbrew naturze Austriaka.
- Niech tak będzie. Z kwestii papierologii, do kogo mają zostać przekazane wyniki pośrednie i końcowe? Do pana? Rady? - Niby na okrętkę, ale zapytał tak, by Jun nie musiał odpowiadać pełnymi zdaniami. Jak wiadomo, nie kłamią tylko Ci, którzy wiedzą jak okrutnie kłamstwo brzmi w uszach innych. Sander był tego typu istotą i zakładał, że inni też tacy mogą być. Dlatego nie kłamał. Mataczył? Zawsze. Ale nie kłamał.

Czarne ślepia wędrowały po twarzy rozmówcy, wyłapując niuanse, to znów raczej zapamiętując rysy. Dla przeciętnego Europejczyka Azjaci wyglądali bardzo podobnie jeden do drugiego. Może dlatego zapamiętywał te detale, które Juna wyróżniały. Wszelkie kolczyki, widoczne tatuaże, zakrzywienie łuku amora, nachylenie nosa, kolor oczu. Bardzo drobne rzeczy, które umożliwiały późniejszą identyfikację.
- Nie widzę problemu. - Sięgnął do wewnętrznej kieszeni swojej marynarki. Wyciągnięty z niej niewielki kartonik miał nadrukowane imię, nazwisko, telefon i adres e-mail Sandera. Bez dodatkowych danych jak adres, firma, czy cokolwiek innego. To była bardzo wampirza wizytówka.
- Wszystkie wyniki będą udostępnione tylko panu albo osobie przez pana upoważnionej. Żadne niepowołane ręce nie przechwycą tych danych. - Wiedział już komu zleci badania. Wiedział kogo weźmie na próbkę porównawczą. Wiedział też, komu miał przekazać wyniki. Wszystko w tajemnicy godnej konfesjonału. Taka wiedza była bezpieczna u Sandera. Jak... powiedzmy konarek pilnowany przez brytana.

- Nadzieja jest obustronna, Panie Huang
Nie mydlił oczu. Lepiej mieć sojuszników, a przynajmniej stopnie do wspinaczki, niźli wrogów wśród starych wampirów.
- Najoględniej rzecz ujmując, sprawy rodzinne. Mój brat potrzebował pomocy. Kim jestem by nie wyciągnąć pomocnej macki dłoni? - Nie skłamał. Mihai był mu bratem. Jun nie musiał zaś znać wszystkie pojedyncze wampiry na całym świecie. Co prawda osobowość Sandera mogła budzić w nim silną potrzebę wiedzenia. Ktoś, kto nagle przedstawia się jako pełnomocnik. Ba, załatwia umowę z tak ważną osobą jak stary wampir i w dodatku nie kłamie odnośnie swojej obecności i pozycji. Śliski typ. Zasadniczo podobny do Juna w ten niepokojący sposób.