20.03 Le fantôme de l'opéra sans l'opéra

Pod koniec XVIII wieku przepełnione paryskie cmentarze pękały w szwach morzem trupów. Władze miasta w celu uniknięcia epidemii, podjęły decyzję o ich likwidacji i przeniesieniu szczątek milionów mieszkańców w miejsce dawnego kamieniołomu. Katakumby rozciągają się mnogością dzikich korytarzy na płaszczyźnie kilkudziesięciu kilometrów kwadratowych, tworząc podziemne miasto korytarzy, przejść, ciasnych przesmyków. Cmentarz, kopalnia, miejsce obecnie już nielegalnych rozrywek dla wszystkich fascynatów podziemnych wędrówek. Na turystów czeka niepozorne wejście przy metrze Denfert-Rochereau, a kolejka by zejść w dół rozciągała się nawet na dwie godziny. Kolejki były jednak dla słabych śmiertelnych, podobnie jak miejskie zakazy, aby zwiedzać podziemia na dziko. A tak się złożyło, że pewna młoda wampirzyca nie widziała nigdy katakumb, gdy pewien starszy wampir znał je całkiem nieźle i wiedział gdzie w okolicy oficjalnego wejścia jest takie pozornie zamurowane.

Włamanie do szkoły to była igraszka. Zaraz obok szatni śmierdzącej zużytymi skarpetkami i nazbyt tanią gumą, wystarczyło lekko nakruszyć zaprawę w murku ukrytym za dumnym plakatem promującym "sport". Korytarz przed nimi był murowany starą cegłą, ale na tyle wysoki i komfortowy w przemieszczaniu się, że nawet nie musieli się schylać... Przygoda czekała.

@Ida Antonina Olszewska @Maurice Hoffman

Przeglądając instagrama przewinęła jej się reklama wycieczki po paryskich katakumbach, o której w jakiejś luźnej rozmowie wspomniała Maurice'owi. Nie spodziewała się, że ten zaproponuje wspólne zajście do jakże romantycznych podziemi, ale chyba coś musiało w tych katakumbach być, skoro turyści czekali czasami w ogromnych kolejkach, by móc je zobaczyć. Trochę poprzeglądała zdjęć w google i chociaż była pozytywnie nastawiona, to wszystko wyglądało trochę creepy, szczególnie, że zamierzali zwiedzać po zmierzchu. Czaszki i kości, idealna romantyczna atmosfera na odbudowanie więzi.
Ubrała się tak, żeby było jej wygodnie. Jeansy z szerszymi nogawkami, ciemny sweter i skórzana kurtka, a do tego wygodne buty na lekkim obcasie. Włosy związała w wysokiego koka i lekko się pomalowała, podkreślając usta ciemną szminką. Tak właśnie przywitała Maurice'a, oferując mu kawę w kubku z pobliskiej kawiarni i buziaka na przywitanie. Spotykali się w okolicy zejścia, bo musiała po drodze jeszcze załatwić kilka rzeczy.
Weszli do jakiejś zamkniętej szkoły, dzięki umiejętnościom starszego wampira, a następnie odnaleźli faktycznie inne wejście, ukryte przed wszystkimi, którzy nie mieli o nim pojęcia. Kobieta nie była pewna, czy woli iść przodem, czy puścić najpierw swojego partnera, dlatego zaczekała by zobaczyć jak on zadecyduje, a następnie ruszyła przed siebie wgłąb korytarza.