Licytacja dzieł

/Zapraszam do zabawy CHĘTNE dusze.

Poziom 0 wygląda tak:


Lekka zmiana planów nie powinna zaskoczyć. Z uwagi na spore grono oraz liczbę eksponatów, w trakcie narady podjęto decyzję o przeniesieniu licytacji z poziomu 1 na poziom 0. Oddzielony od pozostałych rejonów muzeum oraz urzędujących nań ludzi “skrawek” w skrzydle Sully stanowił idealnie odseparowane miejsce, takie w sam raz dla chętnych, którzy byli gotowi stoczyć bój o niezliczone eksponaty.
Mimo że decyzję o zmianie lokalizacji podjęto w trakcie trwania wystawy, przygotowanie go do przyjęcia chętnych duszyczek nie przysporzyło wiele problemów. Sprawne działanie pracowników oraz grupy ludzi Canarda, tak, obecnych na wydarzeniu, pomogło w reorganizacji – przeniesieniu rzeczy na sprzedaż oraz tymczasową zmianę miejsca doczesnych eksponatów na poczet zapewnienia im bezpieczeństwa oraz zwiększenia powierzchni użytkowej.
Jak prezentowało się miejsce licytacji? No na wyznaczonym terenie nie brakowało oczywiście piedestału dla licytatora. Przed tak zwaną sceną rozstawiono cztery dość długie rządki równomiernie poustawianych krzeseł. Dalej przy wolnej ścianie znajdował się stół z poczęstunkiem: smacznymi eleganckimi przekąskami oraz butelkami wina z kompletem kryształowych kieliszków. Eksponaty, głównie te mniejsze i średnich gabarytów sukcesywnie miały być wnoszone i ustawiane obok licytatora. Przedmioty o większej “wadze” prezentowano w formie fotografii, a także filmików na potrzeby ukazania autentyczności, gdyż ich transport byłby zbyt czasochłonny i ryzykowny. Potencjalny nabywca miałby je otrzymać po dokonaniu zakupu.
Na pierwszy ogień wystawiono trzy dość stare dzienniki, podobno autorstwa niejakiego Alaina de Lille, francuskiego teologa i poety. Rzekome autentyki miały opisywać badania Alaina w dziedzinie życia wiecznego, dość nietypowej kategorii zagadnień jak na “niego”. Osoby zainteresowane licytacją, w szczególności te zaznajomione z historią, miały prawo kojarzyć osobnika. Pomijając wszelkie ekscesy za ludzkiego, dość dziurawego w znanych faktach, życia i “śmierci”, facet był wampirem (circa w wieku 820/850 lat), w dodatku podczepionym pod linię Ereteinów. Losy pijawki do dziś, były nieznane, nie to, co niezdrowa fascynacja wampiryzmem. Oddanie dzienników, które rzekomo miały nigdy nie ujrzeć światła dziennego, przynajmniej wedle zapewnień “Ereteinów” w ręce śmiertelników mogło, ale i nie musiało brudzić nadnaturalnym.
Wszystko zależało od tego, co takiego zawarł w nich sam Alain.  
Jako że środki z licytacji miały iść na cele charytatywne, cena wywoławcza była dość... Spora.

_____________

Ponieważ jestem zwolennikiem prostych rzeczy, to najłatwiej będzie wyłonić zwycięzcę po zliczeniu sumy trzech rzutów kością K20. Najwyższy wynik będzie oznaczał wygraną w licytacji przedmiotu. Jest to jeden ze sposobów - drugi byłby rzeczą czysto storytellingową - do ugadania między sobą przez graczy chętnych do zabawy.

Unik @Egon Cadieux dał mu spore pole do manewru. Niestety przeciwnik nie należał do amatorów. Egon proszony jest o ponowny rzut kością K12, tym razem na siłę, do której należy dodać wszystkie bonusy oraz +1 z uwagi na złość, która buzuje w ciele wampira. Jeżeli wypadnie wynik większy niż 12, wówczas długowieczny po wyprowadzeniu ciosu trafi idealnie w kolano, tym samym zmuszając oponenta do upadku na drugie.
Przy takim scenariuszu jeden z wrogów, pogrążony w nieopisanym bólu, zostanie przepięknie podany na talerzu na łaskę lub niełaskę Egona, niestety czyniąc go (akcją i reakcją) podatnym na atak drugiego. Ten sam scenariusz pozwala na podjęcie obrony, lecz niestety narzuca odjęcie 1 punktu od wyniku rzutu kości K12 na test uniku.
Drugi wróg oczywiście atakuje Egona posrebrzaną pałką - celuje w potylicę. Jeżeli Egon wyrzuci więcej niż 11, uniknie ciosu.  

Wynik mniejszy od 12 (przy rzucie na siłę) nie chroni wroga przed oberwaniem, lecz niestety dochodzi wówczas do blokady (ratującej dupsko przed bólem), oczywiście kosztem zaniechania wyprowadzenia kontry – tyle dobrego, o ile srebro nie spotkało się ze skórą Egona – do oceny przez gracza: have fun.
Tak czy inaczej, ten scenariusz daje Egonowi największe pole do popisu (no bo siłowo są tak no prawie na równi, po obczajeniu statów), podczas gdy drugi facet odbiera komunikat od ciul wie kogo. Bierze licytatora pod pachę, który NIESTETY ZRZUCA na podłogę drogocenną papierośnicę. Zostawiamy Los w rękach Egonka, który może rzucić kością K2. Wynik 1: upadek metalowej papierośnicy ze ślicznym wygrawerowanym napisem zostaje lekko uszkodzony przez upadek - powstają w niej wgniecenia. Wynik 2: papierośnicy nie dzieje się nic.

Wszyscy mieli prawo czuć zdziwienie, ale z drugiej strony czy Novusom zależało na bezpieczeństwie ludzi? Gdyby tak było, nie zapraszaliby ich, ba, już dawno policja zjawiłaby się na miejscu, aby zaprowadzić porządek. Fakt, że tak się nie stało, oznaczał, że wrogowie wynajęli pod zabawę calutkie muzeum z pionkami w środku. Ludzie w tym wszystkim byli poniekąd ofiarami postronnymi – ups, no kupy się zdarzały i ginęli śmiertelnicy. Z drugiej strony to byłoby zbyt proste i skoro Ordo wymienili imiona wszystkich nadnaturalnych oraz familiantów, to z pewnością chodziło o jakiś większy spisek. Co więc, jeśli cała zabawa była ukartowana? Jeśli chodziło o wrobienie wampirów oraz wilkołaków w jakiś szajs? Podpięcie ich pod grono “terrorystyczne” lub inne miało sporo sensu: wzbudzało niepokój i stanowiło ogromną pożywkę dla mediów. Co gorsza, skutecznie skupiało uwagę na posprzątaniu bałaganu, jednocześnie odwracając ją od samego Novus Ordo.
Dobrze to sobie zaplanowali.
A ofiary? Cóż... Zdarzały się, czasem...

@Anais Lesnicki  nie miała szczęścia - stała się pierwszym celem. Wynikiem 10 punktów @Wei Liu  chroni Anais przed oberwaniem, jednakże z uwagi na niską różnicę, kula ociera się o ramię, niszcząc tkaninę koszuli tudzież marynarki, którą Wei miał na sobie. Skupienie uwagi dwóch jednostek pozwoliło parze na podjęcie akcji.
Dwójka NPC skupiła się na Val, Egon zaś skupiał na sobie kolejną dwójkę. Drogę do wyjścia blokowała ostatnia dwójka Novusów przy drzwiach, którzy wbrew temu, co działo się na sali, nie opuszczali posterunku (uwaga: nie opuszczali, ale podejmowali akcje z daleka).

Wkroczenie @Valerie von Rosenthaler do akcji uchroniło Weia i Anais i niejako Xaviera przed atakiem, jednocześnie stawiając ją versus dwie jednostki. Kobieta atakuje z wynikiem 8 punktów, a mężczyzna z wynikiem 7 (lol, co te kostki), co dawało łączną sumę 15 punktów, które Valerie musiała przebić: jeśli kontratakami, to rzutem kostką K12 na siłę, jeśli zaś samymi unikami, to rzutem kości K12 na unik – w obu przypadkach z dodaniem stosownych bonusów i odjęciem ich zgodnie z posiadanymi mutacjami negatywnymi.
To od Valerie zależało, na co postanowi rzucić - na pewno mogła wybrać tylko jedną z dwóch opcji.

Wynik mniejszy od 15 przy rzucie na siłę skutkuje sprzedażą tak słabych ciosów, że aż żal, ich blokadą lub zwyczajnym spudłowaniem. Gorzej, przy tym scenariuszu (przynajmniej po powstrzymaniu rozwoju strzelaniny) Val obrywa dwa razy: tors i twarz, a to z łokcia czy kopniaka i to od tanecznej pary!  
Wynik większy od 15 przy rzucie na siłę pozwala Val na sprzedanie silnych ciosów i znokautowanie jednej z osóbek, tj. zmuszenie jej do upadku na kolanko i wystawienie na talerzyk. Druga w tym czasie zostaje chwilowo wyłączona z obiegu, ot z uwagi na ból po otrzymanych ciosach. Wampirzyca zyskuje sporą przewagę.

Wynik mniejszy od 15 przy rzucie na unik wystawia Valerie na atak dwóch jednostek. Wampirzyca niestety obrywa: z ręki, nogi, łokcia tanecznego duo (do wyboru) i zmuszona jest paść na kolanko. Co gorsza, facet oddaje strzał i trafia ją w prawe ramionko srebrną kulką z pistoletu 9 mm. W tym scenariuszu Valerie, choć swoją bohaterską postawą wspomaga brata, sama staje na ostrzu noża i potrzebuje pomocy.
Wynik większy od 15 przy rzucie na unik czyni z Valerie prawdziwego akrobatę. Nic jej nie trafia, choćby i para stawała na rzęsach. Nie i już. Tatuś byłby dumny.  

@Xavier Larousse-Page może rzucić na siłę kością K12 i dodać do wyniku bonusy + 2 (wynik z opanowania), aby ustalić, z jaką siłą zaczyna “naciskać” na kruche kobiece ciało i jak ogromny ból zada śmiertelniczce. Ta oczywiście nadal była tarczą, w dodatku płaczącą tarczą, tym głośniej, jeżeli wampir posunął się do użycia zbyt dużej ilości swojej nadnaturalnej siły.
Z uwagi na ingerencję ze strony Val, uwaga od Xaviera została odwrócona, przynajmniej przez grono grasujące wśród tłumu. To, co jednak miało miejsce chwilę potem, to oddanie strzału przez dwóch typków przy drzwiach. Pierwszy strzał z wynikiem 6 punktów nie trafił wampira, ale za to wylądował w brzuchu żywej tarczy Xaviera. Uwaga: ofiara zaczyna krwawić.
Drugi strzał oddany przez wroga przy drzwiach z wynikiem 3 punktów również spudłował, trafiając w rzecz, za którą schował się Xavier.
Wampir był bezpieczny, jeno wystawiony na bodziec paniki tłumu: krzyki i chaos oraz zapach krwi po świeżo zadanej ranie jego umierającej żeńskiej tarczy.

Wszyscy widzą, jak w sali wybucha panika.  
Tak.
Novus Ordo miało w dupie ludzi. Piski, wrzaski, niektórzy nawet instynktownie się skulili.
Albo serio to wszystko ukartowali.

@Egon Cadieux
@Anais Lesnicki
@Valerie von Rosenthaler
@Xavier Larousse-Page
@Wei Liu

-> poproszę o posty na maksymalną ilość znaków: 2500.
-> poproszę o podkreślenie akcji postaci.
-> poproszę o linkowanie wyników rzutu kostek. MG informuje, że takowe linkuje, aby nie doszło do przypadku posądzenia o nieuczciwą ocenę akcji. NPC bardzo rzadko otrzymują modyfikatory, zazwyczaj wynikające z całokształtu.
-> zawsze możecie użyć nagrody jednorazowej z informatora :3
-> scenariusze opisane w poście są poglądowe i jeżeli postać jednak wyjdzie z inną inicjatywą działania, to jak najbardziej może, np. Val zawsze może poprosić pomoc i tak dalej. Nie blokują kreatywności graczy.
-> jeżeli są pytania co do otoczenia, to również warto je zadać i podkreślić w poście, gdyż mogą okazać się przydatne dla postaci.
-> czas na odpis: 72 godziny od posta MG, chyba że wszyscy zgodzimy się na limit 48 godzin. Pod każdej osoby w tej kolejce poproszę o krótkie tak lub nie. Aby doszło do zmniejszenia limitu, zgodę muszą wyrazić WSZYSCY.
-> w razie pytań, jestem do dyspozycji

@Xavier Larousse-Page dał przepiękny pokaz masakry, zaznaczmy, że na oczach Novus Ordo, innych nadnaturalnych, a przede wszystkim ludzi. Chaos robił oczywiście swoje, ale umówmy się, wśród owieczek z pewnością znalazły się takie, które spostrzegły poczynania wampira. To mogło tłumaczyć zwiększenie natężenia krzyków, a także instynktową ucieczkę od osoby Xaviera, którego chroniły już wyłącznie eksponaty lub meble w sali. Tyle dobrego, że zdołał odzyskać nad sobą całkowite panowanie do tego stopnia, by nie przeszkadzały mu te wszechobecne krzyki ludzi.

@Wei Liu zdołał wykraść broń jednemu z Novusów, obojętne któremu. Co więcej, rozproszenie, znaczy, skupienie uwagi na Val pozwoliło mu na bezproblemowe oddanie strzału lub kilku zależnie od intencji, tak czy siak, w skutkach śmiertelnych.

W tym samym czasie @Valerie von Rosenthaler mogła dokończyć dzieła, chociaż tak poprawie nie miała nawet na czym, no chyba, że truposzu, którego gardziel trzymała w swojej dłoni, bowiem ten, jeśli nie zabity przez Weia, został i tak wkrótce dobity przez dryblasa przy drzwiach i jego strzały z broni.
W skrócie: parka zginęła, jeśli nie przez Weia, to dwójeczkę przy drzwiach, która dobiła pobratymców.
Tsk, czy nie było to, aby kapkę podejrzane?

@Anais Lesnicki jako jedyna mogła w miarę skupić się na rozważeniu całej sytuacji. Wyglądała ona mniej więcej tak: Novus Ordo, mówmy już wprost, wynajęło sobie calutkie muzeum dla siebie, bo to przecież tłumaczyło brak ingerencji ze strony prawowitej ochrony i policji. Więcej, zwabiło w pułapkę wszystkich związanych ze światem nadnaturalnych w towarzystwie osób postronnych. Potem wszczęło krwawą jatkę, kto wie, czy tylko tutaj, nie przejmując się ofiarami. A teraz? Zaczęli zabijać własnych! Dlaczego? Czy to wszystko nie wyglądało zbyt dziwnie? Skąd też znali imiona uczestników licytacji? Czy była to jakaś wyżej uknuta intryga? Prowokacja? Jeśli tak, to kto za tym wszystkim stał?
Anais była całkowicie bezpieczna. Mogła więc to wszystko sobie układać w głowie, a nawet spróbować wezwać taką policję na serio, aby ogarnęła burdel, choć to oczywiście miało swoje drugie dno z serii: kto to wszystko potem posprząta?
Jedno było pewne: Novus Ordo postawiło tajemnicę istnienia na szczycie widelczyka.

@Egon Cadieux trwał w furii, ale dzięki temu zdołał dopiąć swojego. Zabawna rzecz, którą być może zdołał zauważyć, do oceny postaci. Otóż powalony typek, zamiast się bronić, został, mówiąc brutalnie, sprzątnięty przez drugiego ziomka, ot strzałem w łeb. Już pal licho papierośnicę, drugi typek zamierzał się zmyć wraz z licytatorem.

Wszyscy są świadkami chaosu, ale też ważnej rzeczy. Pozostali przy życiu Ordo wycofują się z pola walki, co oczywiście wiąże się z otworzeniem drzwi. Para przy nich wychodzi jako pierwsza, a zaraz za nimi zaczynają uciekać ludzie.
Coś tutaj ewidentnie nie grało. Czyżby aż tak łatwo dali się pokonać?
Wątpliwe.

@Xavier Larousse-Page
@Wei Liu
@Egon Cadieux
@Valerie von Rosenthaler
@Anais Lesnicki