No co tam: początek grudnia?

First topic message reminder :

Jeszcze sześć miesięcy temu Regis z radością witał Theo w swoich progach, zapraszając na wspólne papu, herbatę, browca – cokolwiek. Od momentu syfu z Ordo i Radą kontakt między wilkołakami znacznie się zmniejszył, no, a potem urwał w całości. Było to dość podejrzane, tym bardziej po odpowiednim połączeniu kropek, co już samo w sobie stanowiło ogromny wyczyn dla szarych regisowych komórek mózgowych.
Niemniej po ich przeciążeniu cudownym olśnieniem, wilkołaka szczerze zmartwiła nietypowa cisza ze strony Theo, o ile z uwagi na ich relacje, to zwykły wzgląd rasowy, no bo jednak obaj zasilali ten szereg, a bliższe spotkanie z Novus raczej nie wchodziło w skład najsłodszych wizji przyszłości.
Na miejsce przybył autem, z niego też wylazł, po czym podreptał pod adres, który, nie pytajcie skąd, udało mu się skołować. Nie był w stu procentach przekonany, czy to akurat to miejsce, ale tak po prawdzie nie miał zbyt wiele do stracenia. Stawiając więc przybycie na jedną kartę, podszedł bliżej, po czym zadzwonił pod zapisany numer na domofonie.

@Theo Lacroix

Każdy na swój sposób jest wyjątkowy? On powinien pracować w szkole i pocieszać tak dzieci które nie mają za grosz talenty do niczego, ale nie można im tego prosto w twarz powiedzieć, więc trzeba kłamać. Trochę go zadziwiało jak ktoś tak naiwny może być uznawany za alfę, ale z z drugiej strony może to tylko udawania. Niby go znał już chwilę, ale wiele ludzi ukrywa się z różnymi rzeczami. Może nie poznał go aż tak dobrze, jak myślał.
Spojrzał na niego zmęczony kiedy się tak zapierał i patrzył, siedział i patrzył, długą chwilę głównie dlatego, że za zaczerwienionymi oczami nie kryła się żadna myśl. Mógłby się położyć spać, ale czy nie powinien zabawiać gościa? Nie chciało mu się skakać dookoła dorosłego chłopa? Wymyślił więc prostszy sposób.
Podniósł laptopa z ziemi, postawił na stolik, wykonał kilka kliknięć, pomyślał parę sekund, aż w końcu zrezygnowany kliknął cokolwiek. Film zaczął lecieć, a on siedząc na kanapie wyciągnął nogi przed siebie i owinięty w koc oparł się o oparcie kanapy. Poklepał miejsce obok siebie, wskazując Regisowi, że zaprasza go co wspólnego seansu. Dlaczego w tak wielu bajkach zabijają postaciom rodziców? Cóż, jak to mówi bohaterka bajki ,,Let it go".

Naiwność czy nie – to chyba trochę za nią Regis miał poparcie swoich ludzi. Jasne, nie zawsze się zgadzali, często się kłócili i dawali sobie po mordach, ale hej! Na tym właśnie polegało życie z rodziną: na wspieraniu się, doradzaniu i praniu po pyskach, gdy jeden nagadywał drugiego, albo popadał w smętną depresję. Finalnie i tak stali za sobą murem, mniej więcej jak obecnie Regis za młodym, bo jeśli nawet nie należeli do wspólnego stada, to częstymi odwiedzinami Theo sam niejako sprowadził na siebie łatkę stałego koleżki.
Chwyt laptopa, odpalenie Netlixa – no i od razu mogli gadać! Drugie zaproszenie do wspólnego seansu nie było potrzebne, bowiem już po pierwszym Regisowy zadek zagościł tuż obok Theo. Aby było śmieszniej, w swojej upartości Azjata nie poprzestał na grzecznym oglądaniu materiału video. O ile nie otwierał zbytnio jadaczki, o tyle ukradkowym zerknięciami utworzył sobie w głowie calutki plan działania.
Kiedy więc Theo siedział, oglądał, przysypiał - nieważne - Regis poof, zgarnął go do siebie, tj. objął ramieniem, po czym zachęcił do ułożenia głowy na szerokiej ciepłej piersi, pod którą biło rytmicznie wilcze serce. Oczywiście nie wiedział, czy to coś pomoże koledze, czy wręcz przeciwnie, wkurwi wilkołaka, jemu na przykład dawało wiele, gdy przechodził podobną żałobę, niemniej wychowany w rodzinnej wierze postanowił zaryzykować.
Czasami wystarczyła czyjaś obecność w morzu tylko pozornie niezręcznej ciszy i nic więcej...

[end]

@Theo Lacroix