29 xii 22 || Bitwa na śnieżki

First topic message reminder :

Wieczór był naprawdę przyjemny, tylko -16°C, które dla wampirów z ich temperaturą ciała objawiało się jedynie średnio komfortowym szczypaniem policzków. Podwórko przed wielką willą Maurice'a było rozświetlone ledowymi lampami, a dookoła powieszone zostały różnokolorowe lampki.
Familianci zadbali o to, by plac został odpowiednio przygotowany do zaplanowanej wcześniej bitwy na śnieżki. Postawione zostały odpowiednie przeszkody, za którymi można było się łatwiej schować i które utrudniały celowanie, po bokach odgarnięte były duże zaspy lepkiego śniegu do uzupełniania amunicji. Wszystko grało tip-top.
Rozpoczęcie zabawy zaplanowane było na 1:00. Gdy wszyscy się zebrali, wylosowane zostały drużyny, a pierwsze śnieżki ulepione. Trzeba było jedynie zaczekać na sygnał rozpoczynający grę.


Przypominam kolejność w pierwszej kolejce:
@Halide Darbinyan
@Ida Antonina Olszewska
@Maurice Hoffman
@"Tahira Darbinyan"
@Sahak Darbinyan
@Silvan Zimmerman
@Constanza Moreau

Zmieśćmy się w 48 godzin pls.

— Jak to "pomścij"?! — jęknęła, kompletnie tym buziakiem zdekoncentrowana. Kiedy to się stało, kiedy straciły swojego najlepszego kulomiota?! Ce n'est pas possible! Nie dość, że było ich mniej w drużynie, to jeszcze straciły taką przewagę zasięgu... ich niepokonana artyleria. — Nie mówisz poważnie...! — złapała się za serce.
Ciężar przetrwania wgniatał w ziemię śnieg, pieśń Tahiry dodawała sytuacji dramatyzmu, wszędzie rozgrywały się wojenne tragedie a Constanzie została tylko jedna śnieżka.
Chciała ją rzucić w Silvana, żeby kupić im trochę czasu, ale gdy tylko wychyliła głowę ponad osłonę... dostała śnieżką prosto w czubek głowy, jakby ją kto chciał tym sposobem oskalpować.

Podsumowanie tury:

Jak to mówią, wszystko, co dobre kiedyś się kończy. Nim Halide się obejrzała wszystkie śnieżki, jakimi dysponowała, zostały, w mniej lub bardziej skuteczny sposób, zużyte. Trochę lekka kraksa, bo jej siostra została absolutnie zmasakrowana śnieżkami i teraz targała się i zawodziła po włosku, bo straciła wszystkie życia. Nadzieja pozostała w Silvanie, któremu śnieżkę przekazała starsza Darbinyan… ale ta nadzieja umarła szybciej niż się pojawiła, bo Zimmerman zamiast w przeciwną drużynę rzucił w bałwana. Z wiekiem mu się chyba wzrok pogarsza. Albo bardzo chciał się potarzać w śniegu z siostrą Halide.
Sama Halide miała dużo szczęścia, normalnie szok i niedowierzanie… gdyby tylko takie szczęście miała na paryskich ulicach. To dopiero byłoby coś. Tak czy inaczej, nie oberwała jeszcze od nikogo, ale też całe swoje śnieżki zużyła na sahakowo-renatkowe duo, więc licząc, że los się nad nią zlituje i nikt jej nie przywali w plecy jak się odwróci, szybko wskoczyła za najbliższą przeszkodę biorąc się za lepienie kulek.

podsumowanie tury:

Robiło się coraz bardziej dramatyczniej, coraz więcej osób chciało w ten lub inny sposób pomścić zabitych i żywych, ale trafionych kolegów z drużyny. Ktoś trafił w bałwana, który miał teraz ukruszony kawałek głowy, ktoś poślizgnął się na lodzie. Lampki zawieszone nad ich głowami huśtały się od wiatru i przez śnieżki, którymi także zostały kilka razy trafione.

PODSUMOWANIE TURY:

Tahira:

Spoiler:

Ida:

Spoiler:

Silvan:

Spoiler:

Maurycy

Spoiler:

Sahak

Spoiler:

Constanza

Spoiler:

Halide

Spoiler:

Leżała sobie w śniegu i nie narzekała na złe widoki. Właściwie cały czas rozbawiona obserwowała niezdarne starania Silvana, chyba takie, żeby ich pogrążyć jeszcze bardziej. Była dumna ze swoich bałwanów, ale żeby aż tak złudnie przypominały przeciwników? Aria skończyła się, więc na moment umilkła. Oto była już martwa, nic bardziej nie mogło wydłużyć czasu jej agonii. Nie przeszkadzało jej to jednak ulepić kolejnej śnieżki i wręczyć jej nikomu innemu jak ponownie Silanowi.
– Może teraz? Tylko zrób, żeby go bolało, proszę. – wyszczerzyła się w parszywym uśmiechu, nie dbając o stan osoby drużyny własnej czy przeciwnej, radując się stanem pośmiertnym. Czy duchy nie powinny lasować mózgu osobie przy której się znajdowały? Cóż, najwyżej potem zrobi starszemu z Draculów wianek, żeby lepiej się poczuł.

+1 śnieżka do rąk własnych

— Jeszcze nie, Սիրելիս, ale pewnie za chwilę — powiedział w mieszance francuskiego, ze wtrąceniem ormiańskim. Wziął dwie ze swoich trzech śnieżek i uderzył w Silvana, obiema, chociaż drugi rzut nie był tak celny, jak ten pierwszy.
— Ida, jak ci idzie? — zakrzyknął do młodej wampirzycy z pytaniem.

podsumowanie tury:

— Dwoje trafiłam, została mi Halide do kompletu! — Odpowiedziała kapitanowi ich małej drużyny, swoistemu Troyowi Boltonowi gdyby grali w koszykówkę 3 vs 3. Mówiąc to, wychyliła się zza osłonki i przyuważyła swoją najdroższą przyjaciółkę, pomagierkę w dotrzymaniu sekretu, która spokojnie lepiła kulki. Ida może i nie postąpiła tak bardzo nie fair, ale ona nie lubiła przegrywać. Dlatego szybko wycelowała w Halide, obchodząc ją tak, żeby mimo wszystko nie rzucać w plecy. Trochę honoru jednak miała.

podsumowanie tury:

Może i trafił w bałwana, ale przynajmniej odłamał mu jedną z patykowych rąk. Zawsze jakąś satysfakcja.
Naprawdę doceniał śnieżki dawane mu przez Tahirę, bo przez cały chaos, który tam się dział nie mógł w spokoju ulepić sobie amunicji. Sahak zaatakował go dwa razy. Za pierwszym razem trafił prosto w serce, ale drugi rzut nie był już taki udany i udało mu się uniknąć pewnej śmierci. O nie. Teraz to on kogoś zabije. Chciał cisnąć śnieżkę w Sahaka, ale ten był już za daleko, więc obrał sobie za cel Idę. I chyba poszło mu nie najgorszej. Na chwilę odwrócił do Tahiry z uśmiechem, bo może nie był pewny, czy udało mu się godnie pomścić, ale przynajmniej tym razem nie trafił w bałwana.

podsumowanie tury:

Maurice miał chwilowego farta. Przez kilka sekund nikt w niego znikąd nie rzucał, więc schylił się, aby ulepić nowe śnieżki. Stare już zagospodarował, a że nie zamierzał się poddawać pomimo śmierci Tahiry, to trzeba było zdobyć nowe kulki. Z dziwnych powodów, denatka lepiła śnieżki ciągle dla Silvana. Zakochana, czy co?

podsumowanie tury:

Korzystając z okazji, że Ida poprowadziła ostre natarcie, Connie spojrzała na swoją ostatnią, samotną śnieżkę i już miała zamachnąć się na Halide, żeby dolać do pieca - zreszygnowała jednak, dziewczyna była teraz za bardzo czujna po wymierzonym w nią ataku. Reszta przeciwnej drużyny też była zajęta (najbardziej oczywiście zajęta była Tahira), toteż Renata ukryła się za ścianką i postanowiła szybko dorobić więcej śnieżek.

podsumowanie tury:

No i tyle by było ze szczęścia Halide. Został brutalnie zaatakowana, i to w dodatku przez nikogo innego, jak pannę kryj-mnie-i-mojego-chłopaka-jak-macamy-się-w-krzakach. A to niewdzięczne babsko jedne. 
No sytuacja mogła szybko stać się bardzo nieciekawa dla jej drużyny. Na całe szczęście szatynka jakimś cudem uniknęła chociaż jednej z trzech wymierzonych w nią śnieżek. Jedna trafiła ją pięknie w twarz, druga na szczęście tylko gdzieś w ramię. No lekka kraksa, pozostało liczyć, że Maurycy sam jakimś sposobem wykończy swoją familię, ale to trochę takie mission impossible patrząc na to, jak agresywnie Ida tymi swoimi snieżkami napierdzielała.

podsumowanie tury:

Coraz więcej osób obrywało śnieżkami, a w ogólnym chaosie ciężko było zauważyć co się w ogóle dzieje. Dzięki temu z jednej strony łatwiej było dorobić sobie amunicji, kiedy nikt w ciebie nie celował – z drugiej, nie byłeś w stanie zauważyć kiedy ktoś w ciebie celuje. W tym wypadku Halide oberwała śnieżkowym natarciem, Silvan unikał śnieżek jak w matrixie, a jednak wszyscy bawili się szczególnie dobrze.

PODSUMOWANIE TURY:

Tahira:

Spoiler:

Ida:

Spoiler:

Silvan:

Spoiler:

Maurycy

Spoiler:

Sahak

Spoiler:

Constanza

Spoiler:

Halide

Spoiler:

— Poczytać ci później? — zapytał Constanzę. Pytanie może brzmiało głupio, ale jednym z ich rytuałów, było czytanie przez Sahaka książek na głos, głównie poezji, gdy Narine siedziała w wannie, a później malowanie jej paznokci u stóp.
Zaczynały szczypać go policzki. Normalnie wampiry musiały myśleć, aby korzystać z mutacji wirusa. Nie on. Tak przywykł do bycia ciepłym, że teraz gdy nie myślał o tym, wracały na jego twarz kolory. Złapał śnieżkę, wychylił się na sekundę poza barykadę i rzucił... Chyba w Halide, ale nie był pewien.

podsumowanie tury:

Niepotrzebnie tak ryzykowała, wychodząc zza zasłony na tak długo, wyprowadzając taki nasilony atak na Halide. Przez to Silvan trafił ją całkiem mocno w skroń, przez co aż zrobiło jej się ciemno przed oczami i całkiem ją zamroczyło. Schyliła się i przykucnęła za drzewem, próbując złapać ostrość wzroku.
— A żeby ci się po nocach rękawiczki śniły ty sukinsynu. —Wymamrotała pod nosem po polsku, co pewnie mogła usłyszeć nie będąca aż tak daleko Renata. Musiała się przez chwilę pozbierać, więc zamiast ponownie ryzykować ulepiła sobie dodatkowe śnieżki, żeby móc za chwilę ponownie kogoś obrzucić.

podsumowanie tury:

Śnieżki zostały ulepione, Ida trafiona przez Silvana. Wygrana wcale nie była taka nieprawdopodobna pomimo jednego trupa na pokładzie. Maurice złapał jedną kulkę śniegu i cisnął nią w Sahaka, ponieważ był największy i najłatwiej mu było w niego wycelować.

podsumowanie tury:

— Mhmm. Mam „Martwe Dusze” i „Shuggiego Baina”. U nas czy u was? — spytała wesoło. Domek, w którym nocowali ona, Silvan i Cerise, też miał fajny, przytulny salon do spędzania czasu razem. Czytanie książek przy kominku pod kocem brzmiało co prawda niesamowicie sztampowo, ale jakie było ku temu lepsze miejsce niż domek w zaśnieżonych górach? Wampiry też zasługiwały na przyziemność, normalność.
Zaczęła miotać kulkami w syna, lecz kiedy Ida została poszkodowana, Renata uniosła ręce i krzyknęła: — Ej! Pobite gary! Nie ma ubijania na kamień! — Oczywiście nie liczyła na to, że gra się nagle zatrzyma, prędzej krewni uznają, że Connie ściemnia… w sumie nie będą się mylili aż tak bardzo, może przynajmniej ich trochę rozkojarzy i wybije z rytmu. — Wszystko w porządku, Frelon? Jesteś cała?

podsumowanie tury: