You don't get what you want by day.

First topic message reminder :

Wstała jak za oknem jeszcze niebo rozświetlało się różową łuną zachodzącego słońca.
Wypiła dwie kawy, trzy szklanki świeżej krwi (gdyby, nie daj nauko, coś poszło nie tak) i wzięła naprawdę długą kąpiel, z tymi wszystkimi kolorowymi kulami do kąpieli, odpowiednio aromatyzowaną wodą i długim włosingiem.
Wymieniła kilka wiadomości z partnerem w zbrodni, z którym zamierzała złamać kilka praw, po czym owinięta w puchowy szlafrok usiadła przed toaletką.
Wybierała się na polowanie. Musiała wyglądać przy tym zabójczo.
Zgodnie z wytycznymi, znalazła w szafie krótką sukienkę w kolorze wytrawnego wina. Rozcięcie praktycznie do biodra nie krępowało ruchów, gdyby musieli uciekać. Uciekać miały też oczy ich przeciwników, w głęboki dekolt, który sięgał praktycznie pępka. Wysokie sandały, których cienkie obcasy mogły w razie czego z łatwością przebić czaszkę wroga (a jeżeli nie kość, to chociażby bardziej miękkie miejsca, jak na przykład gałki oczne). Biżuteria z diamentami, w białym złocie, które na pierwszy rzut oka mogło przypominać srebro. I oczywiście ciemno bordowa szminka, idealnie pasująca do tonów sukienki, która tylko podkreślała pewne walory. Podobno beauty can kill, a ona miała zamiar dzisiaj właśnie taki zamiar. Szyję i nadgarstki spryskała odpowiednio ciężkimi, wieczorowymi perfumami. Rozpuszczone włosy opadały falami na jej odkryte plecy. Nikt nie będzie mógł oderwać od niej wzroku, była tego pewna.
Majowe wieczory były na tyle ciepłe, że nie potrzebowała płaszcza ani futra. Do małej, czarnej kopertówki, którą dostała na święta od Constanzy wrzuciła gaz pieprzowy, który podkręciła kilka miesięcy wcześniej esencją z tojadu, mały sztylet, który był pamiątką po byłym, lusterko i szminkę. Przecież nie mogła się rozmazać, musiała być idealna.
Do samochodu Doriena zeszła dopiero, kiedy napisał, że już stoi pod budynkiem. Jeżeli ktoś miał czekać, to on na nią.
Zgrabnie wsunęła się na siedzenie pasażera, nawet nie przejmując się sprawdzaniem, czy sukienka jej się nie podwinęła, co przy tej długości mogłoby być dużą wpadką.
— Długo będziemy jechać? — Zapytała bez przywitania, zapinając pas, który idealnie objął jej klatkę piersiową w miejscu, gdzie materiał nie okrywał gołej skóry.

Ręka wplątana w jego włosy była odruchem, bo podobało jej się gdzie znajdowały się jego usta, zęby i język. Nie miała co zrobić z dłonią, to uznała, że podrapie go po tyle głowy. Ciężko jej było w tej pozycji zsunąć rękę w dół, by przesunąć paznokciami w miejscu, gdzie mu się to najbardziej podobało, ale później jeszcze nadrobi.
Od razu poczuła, że zaprzestał jakichkolwiek działań, więc spotkała się z jego spojrzeniem niemal natychmiast.
— Może być i jogurt. Myszka? Jesteś kocurem i chcesz mnie pożreć? — Uznała, że to dość zabawne, szczególnie w dwuznaczności tego sformułowania. Mimo tego, że na chwilę przestał jej palce dalej błądziły po skórze jego głowy, ciągnąc lekko co jakiś czas krótkie kosmyki włosów. Podziwiała jego zawziętość, że dalej miała na sobie sukienkę, biżuterię, jego krawat, który w tym momencie bardziej mu przeszkadzał niż pomagał.
— Nie musisz tam biec, możesz pojechać autem, cardio ci zapewnię. — Odmruknęla w jego kierunku, kiedy jego usta zassysały jej jasną skórę na klatce piersiowej, a chwilę później zgięła się trochę, gdy pociągnął ją za krawat. Zdążyła jedynie wyciągnąć patyczek z resztami lizaka, który poleciał gdzieś w kierunku podłogi, zanim ich usta się połączyły w gorącym pocałunku. Jednocześnie, kiedy poczuła jak jego dłoń wsuwa się pod materiał jej sukienki, uniosła nogi i oplotła go w pasie, by przyciągnąć go bliżej własnego ciała.

Jemu też się podobało gdzie jeszcze przed chwilą były jego ręce i usta, ale też gdzie była jej ręka. Lubił drapanie po karku, ale tył głowy to też jackpot. Może nie widziała, ale pewnie czuła, że się uśmiechnął. Gdy nazwała go kocurem, odpowiedział tylko głębokim ‘mhm’ i kontynuował, a chwilę później już całował ją w usta. Utrzymał swoją żelazną zasadę, że nie całuje w usta byle kogo.
- Liczę na to i na ciebie, bo ominąłem siłownię - och, ależ narzekanie! Ugryzł się w język (nie dosłownie), zanim powiedział coś więcej, bo to ani nie czas ani okoliczności na wspominanie znanej obojgu osoby trzeciej. Nie wiedzieć kiedy prawa ręka Doriena również znalazła się na szyi Idy, podtrzymywała jej głowę. Chwilę później została cofnięta, z czterema palcami przy aorcie, a kciukiem po przeciwnej stronie. Ściśnięcie gardła ledwo poczuła, nie miała poczuć zagrożenia - Dorien po prostu już wiedział, że to lubiła. Wygiął plecy w odcinku lędźwiowym, czując, jak wampirzyca otacza go nogami i przyciąga w swoją stronę. W przeciwieństwie do analogicznej sytuacji sprzed kilku godzin, teraz już puszczały wszystkie hamulce. Wtedy wydawało mu się, że nie może chcieć jej bardziej, aczkolwiek aktualnie miał wrażenie, jakby ta potrzeba się zwielokrotniła. Znów był głośniejszy, a te wszystkie pomruki kotłowały się gdzieś w jego klatce piersiowej, uwalniane gdy na chwilę odrywali się od siebie, a lewą dłonią, która podążyła za bielizną ku środkowi, odwdzięczył się za akcję z auta. Już nawet nie zwracał uwagi na jej chłodną skórę. Miał ochotę coś jej powiedzieć, jak bardzo mu się podoba, jaka jest hot, jak bardzo jej pragnie. Wielki, silny mężczyzna, wilkołak, nie potrafiący się oprzeć.
- Zdejmuj to - wydał jej polecenie, ale sam też podsunął materiał jej sukienki w górę. Nawet nie zwrócił uwagi, czy jest tam jakiś zamek, czy może zdjąć ubranie przez głowę. Tym samym ona zostanie w bieliźnie, i to tylko dolnej, butach i biżuterii, a on był dalej w pełni ubrany.

Oczywiście nie kłamała, kiedy obiecała mu cardio. Jeżeli chciał też bardziej siłowe ćwiczenia, to zawsze mógł sobie nią porzucać, poprzerzucać czy potrzymać w górze. Nie będzie mu zabraniała. Może nie ważyła tyle ile przywykł podnosić, ale zawsze lepszy rydz niż nic, a na pewno lepsza Ida niż jakaś tam siłownia.
Zaczęło się robić naprawdę gorąco. Jego usta złączone z jej, ręka ściskająca ją za gardło, a druga sięgająca tam, gdzie chciała by się znalazła od kilku godzin. W końcu udało mu się wydrzeć z jej gardła przytłumiony jęk, spowodowany ogromem wszelkich bodźców. Drażnił się z nią i ona to wiedziała. Chciał, żeby była na jego łasce, żeby błagała go o więcej. Postanowiła, że nie da mu tej satysfakcji, że to on będzie pierwszym, który się złamie, nawet jeżeli jego gorące palce doprowadzały ją do szaleństwa. Lekki dotyk był chyba najgorszy, szczególnie kiedy go potrzebowała tu i teraz. Słowa przez chwilę utknęły jej w gardle, kiedy hamowała krótkie mruknięcia, starając się nie okazywać zadowolenia, tylko po to, by go zirytować.
Słysząc rozkaz, który został wypowiedzianym bardzo pewnym głosem, odsunęła się od niego na chwilę by spojrzeć mu w oczy i uśmiechnąć się złośliwie.
— Make me. — Powtórzyła słowa, które wydawało jej się, ze padły już tego wieczora. Wcześniej była uległa i spełniała jego prośby, ale skoro zamierzał przejść do rzeczy to będzie musiał się bardziej postarać.