Sel & Lusiek

27.02.2023

Wieczorową porą z końcem miesiąca rozbrzmiał dźwięk luśkowego telefonu. Zerknięcie na ekran ujawniło tożsamość dzwoniącej - Selena zasadniczo rzadko dzwoniła, prędzej lecąc wiadomościami tekstowymi, które uważała za szybsze.
Sama dzwoniąca za to siedziała we własnym domu, składając ostatnie podpisy i pakując kartki do dwóch różnych kopert. Jeśli telefon został odebrany wystarczająco szybko, to Lou mógł usłyszeć ten szelest. Jeśli nie? Po odebraniu odezwał się spokojny głos Sel.
- Czołem, Lu! - a potem radosne dmuchnięcie w słuchawkę świadczące, że rozmówczyni raczy się fajeczką wbrew wszelkim ewentualnym protestom osób mniej lub bardziej bliskich.

@Louis Moreau

Louisowi trochę już przechodził mood - teraz miał tryb lenia z pominięciem wszelkich detali, gdyż ani autorka ani postać, nie wiedzą, jak potoczy się fabuła.
Na szczęście Sel telefon nie został odrzucony! Ba! Wampir grzecznie odebrał.
- No co tam? - Louis już dawno się poddał w kwestii wypominania kobiecie jej nałogu - plus: przynajmniej nie czuł dymu o!
Poza tym sam raczył się gorącą czekoladą.

@Selena

Tryb lenia dobra rzecz powiedziałoby się. I nawet cieszyła się, że telefon został odebrany, bo przecież ileż można listów pisać, prawda? Ten jeden w zupełności wystarczył, zresztą musi go jeszcze przepisać. Ale to później i to całkowicie nie związane z tematem.
- Słuchaj, słońce Ty moje najjaśniejsze. Jutro, a może i dzisiaj, nie wiem konkretnie, kiedy ktoś się ruszy - TAK, TO O TOBIE PODSŁUCHIWACZU! - dostaniesz kopertkę z papierami. - wyjaśniła. Oczywiście zdanie w środku zostało wypowiedziane bardzo podniesionym głosem i w pewnym oddaleniu od słuchawki, by nie ranić uszu Juna. - Zrób z tego dobry użytek! W razie co Liska dostanie takie same, jakby ktoś coś. - stwierdziła całkowicie beztroskim głosem, szukając wzrokiem wielkiego kubełka z herbatką.

@Louis Moreau

- Mój cudowny familiant, który woli grać z Egonem niż coś dla mnie zrobić. Udusić gościa to mało. Poznałeś go zresztą. - roześmiała się lekko, by potem wzruszyć ramionami, czego Lou już widzieć nie mógł. Ale pewnie dało się wymyślić. - Ty i Lisek dostajecie ode mnie wszelkie możliwe upoważnienia, poświadczone notarialnie. Jeżeli moje podpisy byłyby potrzebne na cito, to po prostu z nich skorzystajcie. Jak nie na cito, dajcie znać, to będziemy kombinować.

@Louis Moreau

- I tak jesteś, słoneczko Ty moje. A po co Ci te informacje, co, moją biografię piszesz? - zakpiła radosnym tonem, wchodząc w mood złośliwca. Taka malutka odskocznia od całokształtu ostatnich wydarzeń. - Ej, wypraszam sobie, żadne znikanie bez słowa wyjaśnienia. Toż właśnie informuję, że wybywam radośnie i zostawiam wam papierzyska, bo loty samolotami trochę trwają, a może być coś potrzebne ns cito. W razie spraw Rady - telefon biorę. I to służbowy!

@Louis Moreau

- A niuchaj, życzę powodzenia! Pożyczam samolot od Weia. - zaśmiała się głośno, nie mogąc się powstrzymać. - Dwa ostatnie pytania nie powinny Cię interesować kochanie. A gdzie? Do domu! - stwierdziła niewinnym tonem, przeciągając się na fotelu, aż zaskrzypiał jej fotel. - Odbieram. Zależy od kogo, ale odbieram. I czy ja kiedykolwiek nie odebrałam służbowego?

@Louis Moreau

Stukot palców ewidentnie świadczył o tym, że Louis był spokojny, zaś Sel wydała na siebie wyrok.
Upsi.
- A ponoć kumple wszystko sobie mówią. Ranisz mię. - rzekł z żarcie.

@selena

Z ust uciekło jej głębokie westchnięcie.
- Wiesz co Lusiu? Menda jesteś. - wytknęła mu miękko. - Do domu jadę. Zachciało mi się spisywać stare pieśni klanowe i nagle się okazało, że połowy nie pamiętam. To jadę sobie przypomnieć, proste. - wyjaśniła z wyraźną urazą w głosie. - I co się tak dopytujesz? Jak chcesz ze mną lecieć wystarczy powiedzieć.

@Louis Moreau

- Widzisz? To nie było takie trudne :3
- Zwyczajnie się o Ciebie martwię Rogaliku <3
- Jedź, wypoczywaj i baw się dobrze, a ja wypłacę wszystkie Twoje środki pieniężne. - dodał, oczywiście śmiejąc się mało subtelnie.

@Selena

- Ale o co Ty się przepraszam martwisz? - tym razem to się porządnie zdziwiła. - Że sobie wyjeżdżam? No i co z tego? Co to, ja jedna? Nie wiem, co Ci po głowie chodzi, ale zdecydowanie przeceniasz moje zdolności autodestrukcji. No i jestem już zdrowa, no nie? - prychnęła bardzo wymownie, ale za to zaczęła chichotać. - Wpadnij czasem moje futro nakarmić, ucieszysz zgromadzone towarzystwo. Coś mi się w domu zagnieździło. - powiedziała dosyć ciepłym głosem, uśmiechając się do siebie.

- Powinnaś teraz powiedzieć: ojej, martwisz się o mnie - to miłe!
- No ja nie wiem, kto Cię manier nauczył!
- Jeśli to karaluchy to zapomnij :X

@Selena

- Too late. Nie masz o co! Popatrz, przeżyliśmy Triadę <3
- No jak to? Taki skośny pierdoła, co lubi wszystko wiedzieć!
- Powtórzę Egonowi, że nazywasz go karaluchem. Już widzę jego minę
- Ale serio, po co Ci te wszystkie informacje? Już jednego stalkera mam, dziękuję.

@Louis Moreau