Zasady urodzinowej zabawy - zacznij tutaj!

Ochroniarze sprawdzający zaproszenia wpuszaczając gości wprost do Króliczej Nory. Początkowo to dość wąski korytarz stylizowany na tunel w ziemi, bardzo ciemny, z porozrzucanymi zegarami i kartami poutykanymi w przedziwnych konfiguracjach. Nora kończy się drzwiami z napisem “Dom Królika”, a przed nimi stoją przygotowane zakorkowane fiolki i miska ciasteczek z hashem, adekwatnie opisane ‘Wypij mnie” lub “Zjedz mnie’. Drugie pomieszczenie jest bardzo malutkie. ma bardzo nisko sufit, malutkie mebelki, obrazki króliczej rodziny na ścianie, krzesełka i obowiązkowy stoliczek z łakociami i filolkami. Ponownie trzeba się poczęstować, by “zmniejszyć się” odpowiednio.  Kolejne drzwi są wąskie, i małe, a za nimi pokój olbrzyma (a może to Ty taki malutki?) z krzesłami sięgajacymi niemal po dach magazynu, gigantycznymi elementami odzieży królika i wielgachną parasolką i koszem na gazety. Jest to przestrzeń gdzie jest najciszej, a wielkie kapcie pozostawione przez gospodarza idealnie nadają sie na drzemkę. Korytarz z kwiatów o szeroko uśmiechniętych twarzach prowadzi do centrum sali i Stołu Kapelusznika.

W samym centrum jest długi, zasłonięty obrusem upstrzonym kwiatkami stół z ustawionymi rzędami krzeseł – a każde z innej parafi, okresu i stylu. Blat ugina się od piętrowych pater z cupcake’ami, posiadajacymi na wbitej chorągiewce informacje o tym w jaki sposób należy je zjeść. Jest tortowa gęś z nadgryzionym kuprem, ręka zabrana z okultystycznego sklepu która teraz przytrzymuje girlandę kolorowych pomponików. Dookoła stoją kandelabry w których świece okazjonalnie są zapalane i gaszone. Wszędzie jest pełno filiżanek i imbryków, ale jak dotąd w żadnym nikomu nie udało się znaleźć herbaty czy chociażby kawy. Leje się natomiast strumieniami wino, whisky, koniaki i inne gęste likiery. Co rusz porozkładane są metalowe kubły z lodem, czasem można trafić na cieply lód, który sprawia, że napitek paruje jak zaczarowany eliksir. Uwaga na ręce! Grożą odmrożenia. Ponadto na samym środku stolika jest budzik, który co godzinę drze się wniebogłosy, a wtedy każdy, kto siedzi przy stole, zobowiązany jest do zmienienia swojego miejsca o jeden, przeciwnie do ruchów wskazówek zegara. Nad biesiadnikami porozwieszane są krzesła i zegary, ustawione prowizoryczne ściany ozdobione są krzewami białych róż, które ktoś nieudolnie próbował przemalować na czerwono.  


Na przestrzeni wyścielonej sztuczną trawą porozstawiane są barwne bramki do krykieta. Już na pierwszy rzut oka, można zauważyć, że są większe niż przewidują standardy. W Głębi sali pod ścianą na podium stoi wielki tron, na którym spoczywa męska głowa z koroną leżącą obok, wskazującą, że był to kiedyś Król Kier (spokojnie to tylko silikonowy odlew). Obok tronu na stolikach piętrzą się patery pełne ciastek, cukierków i innych słodkości strzeżonych przez ogromne kartonowe karty z halabardami. Po prawej stronie od wejścia stoją kije opakowane w gustowne różowe cielska flamingów (spokojnie to tylko styropian i trochę piór). W koszu są piłki, które… no cóż, to też głowy (również silikonowe). Z głośników sączy się spokojna muzyka francuska Jeana Baptiste Lully’ego z XVII wieku. Udanej gry! Nigdzie nie widać jednak Królowej Kier Constanzy? Może poszła odwiedzić któregoś ze swoich sąsiadów?


Po przekątnej od królestwa talii kart, znajduje się szachownica pod władzą Białej Królowej Henrietty. Co piosenkę wampirzy DJ kręci kołem fortuny, aby w ten sposób wybrać lata z których dobrany będzie popowy kawałek do remixu. Czasem któryś z pijanych gości zakręci nim skończy się piosenka i wtedy nie ma zmiłuj – Abba spotka się z Gagą nim wybrzmi pierwszy refren. Całą szachownicę okala ciemny las, na którego gałęziach porozwieszane są znajome z balu u Scalettich silikonowe jabłuszka wypełnione syntetyczną krwią podbitą chemicznie odpowiednimi narkotykami. Próżno szukać krwi neutralnej, do wyboru tylko pobudzenie lub wyluzowanie. Ale które Ci się trafi? Rzuć kością, ktoś zapomniał o oznakowaniu (nieparzyste - spokój ducha, parzyste - rwiesz się do brojenia!)

Zaciemniona lokalizacja z hinduskim brzęczeniem sennie przebijającym się przez łomot sąsiedniego parkietowego szaleństwa. Ciemność i neonowe kolory, żarówiastej ścieżki i błyszczących kwiatków oraz grzybów przesłania nieco bardzo, bardzo dużo dymu od poustawianych wszędzie Shish. Już w powietrzu czuć, że tytoń wymieszany jest z zielskiem i olejkami, wzbogacajacymi doznania relaksujących się tu na pulsujących kolorem pufach osób. W samym centrum, na największej pufie zasiada Pan Sahak Gąsienica, który ćmi wodną faję i wcale nie czuwa, aby nieostrożni goście nie puścili całego magazynu z dymem.
Właśnie o 22 wjechał na sam środek grzybkowej krainy gigantyczny ociekający lukrem tort w kształcie grzyba, jednak na razie nikt nie odważył się go spróbować.


Organizatorzy:
Tahira Darbinyan - Kapelusznik
Sahak Darbinyan - Pan Gąsienica
Henriette de Rouvroy - Biała Królowa Szachowa
Constanza Moreau - Królowa Kier
Silvan Zimmerman - Marcowy Zając

Goście:
Król Kier - nie żyje, a jego głowa leży na tronie przy polu do krykieta
Maurice Hoffman - Walet Kier
Egon Cadieux - Biały Królik
Amelia Van der Eretein - Biała Króliczka
Ida Olszewska - Alicja z Krainy Czarów
Carol Moreau - Alicja z Krainy Koszmarów
Wei Liu - Kot z Cheshire (czarny)
Halide Darbinyan - Kot z Cheshire (różowy)
Flore Cerise - Karciana Królowa w czerni
Merlot Chardonnay - Karciany Król w czerni
Adrienne Ortega - Jabberwocky
Claude Van der Eretein - Czas
Elisabeth Riche - Imbryk
Selena - Czarna królowa szachowa
Marcus Wijsheid - Czarny król szachowy
Cerise Dracula - Muchomor