Nauka jazdy na łyżwach

First topic message reminder :

Śnieg lekko pruszył, lampki świeciły, a z głośników leciała cicha muzyka. Czy można było wyobrazić sobie lepszy dzień na próbną naukę jazdy na łyżwach, dla początkujących i zaawansowanych? Kupon, który w jakiś sposób znalazł się w waszych rękach, miał na sobie właśnie tę datę, a wy postanowiliście ją wykorzystać.
Oczekiwała na was dwójka opiekunów: blond włosa wilkołaczka Lucinda i wysoki, ciemnowłosy wampir Luke. Jedno z nich miało zajmować się grupą początkującą, a drugie pomagać tym bardziej zaawansowanym, jednak stali na razie wspólnie, na małym wydzielonym polu z boku lodowiska.
Poczekali do wyznaczonej godziny, a nawet dali spóźnialskim kilka minut zapasu, po czym Lucinda zawołała wszystkich, by zwrócili na nią uwagę.
— Cześć! Bardzo nam miło, że przyszliście! Zanim wejdziemy na lód zrobimy krótką rozgrzewkę, a potem dobierzemy wam łyżwy. — Uśmiechnęła się, po czym zrzuciła kurtkę, bo pod spodem miała na sobie bieliznę termiczną i wygodne sportowe ciuchy, podgłośniła muzykę i zaczęła poruszać się, pokazując wszystkim ćwiczenia, jakie powinni powtarzać.

Rzuć kostką k6 by zobaczyć jak poszła ci rozgrzewka i dopasowanie łyżew:

1. : to zdecydowanie twój dzień. Po rozgrzaniu mięśni, rozciągnięciu się i odpowiednim dopasowaniu łyżew, jesteś gotowy na podbicie lodowiska! (+10 do wyniku w następnym etapie)
   
2. : rozgrzewka była całkiem przyjemna, ale przy rozciąganiu poczułeś tępy ból w łydce. Najwyraźniej trzeba go rozjeździć, w końcu jesteś nadnaturalnym, zaraz samo się zagoi! Na twoje szczęście chociaż dobór łyżew nie stanowił problemu i dostałeś prawidłowy rozmiar. (+ 5 do wyniku w następnym etapie)
   
3. : rozgrzewka nie była czymś szczególnie trudnym, ale się do niej też szczególnie nie przyłożyłeś. Przynajmniej łyżwy pasują. Podczas następnego etapu, bez rzucania kostką wybierz efekt nr 3.
   
4. : rozgrzewka była dla ciebie dość ciężka, to zdecydowanie nie był twój dzień na sport. Do tego, nie miałeś szczęścia i twój rozmiar łyżew był już wypożyczony. (-10 do wyniku w następnym etapie)
   
5. : wszystko by było super, ale nie dostałeś w wypożyczali preferowalnych łyżew. Teraz musisz się męczyć w hokejówkach, jeżeli chciałeś lekkie łyżwy figurowe z ząbkami na końcu płozy, albo w figurówkach, w których trochę ciężej ustać na lodzie. (odejmij -5 od wyniku w następnym etapie)
   
6. : zgrzałeś się niemiłosiernie podczas tej rozgrzewki, zrzuciłeś więc kurtkę, czapkę i co tam jeszcze miałeś na sobie. Jeżeli kurtkę zdjąłeś przed rozgrzewką, to zdejmujesz następną warstwę. Podczas następnego etapu, bez rzucania kostką, wybierz efekt nr 2.
   

Czas na odpis: mniej więcej do przyszłego poniedziałku, godziny nie narzucam

-No... ziemia ma swoje zalety, ale było całkiem w porządku. Może spróbujesz od rolek?- zaproponował letnią wersję ślizgania się po lodzie młodziutkiemu wilkołakowi. -No i w sumie to też jest kwestia wprawy- wzruszył ramionami. Tak było ze wszystkim. Im częściej się czegoś próbowało w tym było się lepszym niezależnie od posiadanego talentu. Ten co najwyżej mógł różnicować jak szybko robiło się w czymś postępy.
-No ale wybrnąłeś- rzucił do Theo na pocieszenie. -Jak na początek było nieźle- dodał jeszcze.
-Nie jest to może moja ulubiona aktywność, ale nie jest zła- powiedział na słowa Enzo.
Na moment pozostawił swojego rozmówcę, żeby podjechać odebrać nagrodę. Cóż, te były wydawane losowo, ale wciąż minę miał nietęgą w rękach trzymając różowe coś. Jakiś chichot losu czy co?
-Ma któryś z was jakąś dziewczynę czy coś? Siostrzenicę? - zapytał pokazując im różowego kota. Coś mu mówiło, że jakaś mała dziewczynka mogłaby być zachwycona takim pluszakiem. On sam za to miał nadzieję, że szybko pozbędzie się stworka i nie będzie musiał z nim łazić. Nie żeby się wstydził czy coś, nie bardzo miał ochotę zwracać na siebie uwagę.

@Theo Lacroix @Enzo Lacroix

Rolki? One chyba były jeszcze gorsze? Chociaż chyba na jedno wychodziło. Na pewno jazda na rolkach bezpieczniejsza jest z kasku i z ochraniaczami, a takich niestety nie miał tutaj, a szkoda, bo mogłyby mu pomóc. Niby wilkołak, ale to nie znaczy, że chciał, żeby bolało.
Zerknął na Kjellmara, gdy mówił do niego. No proszę, teraz jakoś tak... Trochę lepiej się im rozmawia niż jak byli razem w rodzie, czy to była kwestia przynależności? Może po prostu stare kłótnie poszły w zapomnienie?
-Dzięki...-odmruczał w odpowiedzi, nie był jednak obrażony, tylko nie do końca wiedział co zrobić z komplementem od niego.
Prychnął śmiechem na jego pytanie. Czy ma dziewczynę? Chciałby, ale nie miał.
-Ja nie mam siostrzenicy, nie wiem, jak Enzo.-rzucił żarcik, bo w końcu bliźniaki, to bliźniaki, co nie? A może jednak Enzo kitra gdzieś tam jakaś siostrę czy coś, kto wie.-Ale mam przyjaciela, który mógłby się ucieszyć z czegoś takiego.-dodał luźno. Mógł wziąć od niego pluszaka jeśli chciał się go pozbyć, to nie był problem i faktycznie miał takiego jednego któremu mógłby to dać. W razie czego miał też przyjaciółkę, której przydałoby się pocieszenie, choć nie był pewien czy różowy pluszak załagodzi jej ból, ale zawsze to coś.

@Enzo Lacroix @Kjellmar Storstrand

  Enzo uniósł lekko brwi i znowu zerknął w stronę gościa całego na czarno. Na pewno nie należał do Ereteinów, a przynajmniej miał takie jakieś osiemdziesiąt procent pewności, bo... bo w zasadzie nie widział go nigdy w siedzibie, a to ostatecznie słaby argument. Ale na pewno nie stamtąd go kojarzył, to byłoby zbyt dawno. Jednak temat Czarnego Pana odszedł szybko w zapomnienie.
  Kiedy i Theo wrócił do nich w blasku łyżwiarskiej chwały, wampir uśmiechnął się szelmowsko.
  — Zwykła ziemia jest nudnaa... chyba że wolisz kopać w ogródku — zaśmiał się cicho i wątpliwe, by miał na myśli ogrodnictwo. Zerknął zaraz na Kjella, który włączył się do rozmowy. — Ano, ostatecznie warto było przyjść — rzucił na podsumowanie i wzruszył ramionami.
  Rozjechali się na chwilę, bo rozdawano nagrody. Nagrody iście interesujące, Enzo nie mógł się powstrzymać od bezgłośnego śmiechu na widok kotka w różowym dresie. Cudowny.
  — A co, świeżo adoptowany jesteś? — zaśmiał się na słowa Theo. — Ja dostałem hotdoga — rzucił, machając pluszowym jamnikiem. — Pewnie rzucę kotu na pożarcie... W sumie, komu chcesz to dać? — zapytał zaraz, zerkając na brata.

@Theo Lacroix @Kjellmar Storstrand

Jaka była rzeczywistość to nie miało znaczenia. Dla Leili, świadomość że wszystko dookoła było tylko chwilową "wyrwą" w tym, co działo się każdego dnia. Dla niej, dzisiaj było tylko tu i teraz, jutro? Nigdy nie wiadomo czy nadejdzie. Od kiedy zmieniło się jej życie, wszystko się zmieniło. Zdecydowanie wszystko. Wyjaśnienie Pana Fiazzo, jakoś nie przekonały Leili do końca, coś jej mówiło, że nie koniecznie mogło tak być. Nie mniej, nie komentowała tego, ponieważ po pierwsze: Nie jej sprawa, po drugie, nie ona miała tutaj w ogóle coś do powiedzenia. Nie znała w sumie ani jednego, ani drugiego. Byli jej totalnie obcymi ludźmi...chociaż "ludzie" to dużo powiedziane.
- Przykre to...czasem się zastanawiam, czy świat nie byłby lepszy, gdyby wszystko wyglądało takim jakim jest...w rzeczywistości oczywiście.
Wyjaśniła bo jednak, skrywane tajemnice pod "płaszczem" tajemniczości były czymś więcej niż tylko "czymś ciekawym". Za ów pazuchą kryła się prawdziwa natura człowieka, oraz stworzeń jakim noc pozwoliła kroczyć po tym świecie. Leila wraz z innymi podreptała w stronę instruktorów. Oczywiście, nie była tą stroną idealnie "aktywną" wręcz przeciwnie. Wolała stać na uboczu. Nie wiedziała na tą chwilę czy w ogóle ma sens próbowanie jazdy na łyżwach. Może gdyby trenowała każdego dnia, mogłaby próbować jednocześnie grać? Coś nowego mogłoby się wówczas zrodzić w głowie młodej artystki, jednak czy na tą chwilę miało to znaczenie? Nie bardzo wiedziała. Więc stroniąc po prostu przyglądała się wszystkim. Nawet nie zauważyła kiedy, wzrok posępnego mężczyzny padł właśnie na nią. Dopiero jego słowa i postura zbliżającej się postaci oderwały jej myśli. W między czasie, nim dotarł do niej ta, skupiła się na niespiesznym ściąganiu łyżew. Słysząc pytanie nieznajomego uśmiechnęła się delikatnie przyglądając twarzy Sandera. Czego w sumie oczekiwał? A może to czysta grzeczność?
- Nie chciałabym robić problemu. Mieszkam niestety w drugim końcu miasta.
Uśmiechnęła się delikatnie do mężczyzny. Nie chciała sprawiać mu problemów i zajmować czasu swoją osobą. W końcu tacy jak on, mógłby spędzać teraz czas na zdecydowanie bardziej...interesujących sprawach niż podwożenie do domu jakiejś obcej dziewoi.

@Sander Fiazzo

Zerknął na pluszaka w rękach Enzo. W sumie rzucenie zabawki kotu to nie był taki głupi pomysł. Niech chociaż raz kotowaty pogoni... kota psu. Tyle jego.
-W ogóle ten kot nie zachowuje się jakoś dziwnie przy Tobie?- zapytał z zainteresowaniem. Jakoś tak od zawsze założył, że zwierzaki różnie reagowały na nadnaturalnych. Nawet kojarzył przypadki, że każdy zwierz chciał być od takowego jak najdalej. Kjellmar nie miał takich problemów, ale też nie czuł potrzeby posiadania czworonożnego towarzysza. Sam był zaskoczony jak mocno mu się w mózg wryły banalne stereotypy. To... była niebezpieczna droga. Dobrze, że zdał sobie z tego sprawę.
-Serio? To trzymaj- bez oporów przekazał różową maskotkę drugiemu z bliźniaków. Nie żeby wstydził się różowego czy coś, ale serio nie miał co z tym zrobić. No a jeśli komuś innemu taki gadżet miałby sprawić trochę radości to czemu nie? U Kjellmara zabawka skończyłaby najprawdopodobniej w koszu i taki byłby jej smętny koniec.
Nie był zbytnio zainteresowany komu Theo przekaże różowego maszkarona, ale z drugiej strony wcale mu się nigdzie nie spieszyło, więc został żeby posłuchać. Kto wie, może jakieś znajome imię usłyszy? Społeczność nadnaturalnych nie była w końcu aż tak duża, co nie?

@Enzo Lacroix @Theo Lacroix

Czy warto było przyjść? Nie był pewien, na swój sposób tak, choćby po to, żeby pluszaka odstać i wpaść na przystojniaka na lodzie. Żałował tylko, że wywalił się 10 razy.
-Adoptowany? Ktoś mnie chciał?-odpowiedział z nadzieją na brwiach i szczęściem w oczach.
Zaraz jednak rozpoczął się handel wymienny pluszakami.
-Gdzie tam, przy nim? Mamy te koty od dawna, bo to bliźniaki. Żaden się go nie boi.-wtrącił się, odpowiadając za Enzo, bo też się znał na ich kotach, w końcu trochę ze sobą mieszkali i teraz też razem mieszkali.
Zaskoczony, że faktycznie Kjellmar chciał oddać pluszaka przyjął go ciepło w dłonie, patrząc to na niego, to na mężczyznę.
-Dzięki.-rzucił niepewnie w odpowiedzi, ale towarzyszył temu zawstydzony uśmiech. Naprawdę się zdziwił, szczególnie po tym jakie były między nimi spięcia. Może te łyżwy przyniosły jednak coś dobrego oprócz stłuczonego tyłka.
-Raczej nie znasz, ale kiedyś ci go przedstawię, o to się nie martw.-uśmiechnął się, bo w końcu przedstawiać bratu chłopa, co bez pytania skradł mu soczystego całusa w parku... No wypadało o tym pogadać, bo dopadały go dylematy moralne.
Zaraz ostrożnie zebrali się z lodu z podarunkami i Theo odetchnął swobodnie gdy w końcu znaleźli się na stabilnym gruncie i łyżwy zostały zdjęte. Jeszcze raz spojrzał na Kjellmara, skinął mu głową na pożegnanie i zabrał się z Enzo do domu, bo w końcu razem jest bezpieczniej, tak przynajmniej mówią.

Z/T Theo, Enzo i Kjellmar :3

@Enzo Lacroix @Kjellmar Storstrand

Gdy wszyscy wykonali odpowiednie figury, próbując swoich sił w tych bardziej zaawansowanych i odebrali swoje nagrody, można było powoli kończyć. Instruktorzy porozmawiali jeszcze z osobami, którzy mieli jakieś pytania (Luke wrócił do Enzo, by zamienić z nim kilka zdań, które wcześniej przerwali im upadający na lód ludzie). Pomogli pozbierać się z lodu tym, którzy więcej czasu spędzili na kolanach niż na łyżwach. Chętnym rozdali swoje wizytówki, a ponadto wykonali mały pokaz prawdziwie popisowej jazdy - oczywiście tylko dla tych, którzy chcieli zostać i pooglądać jakieś Axle i piruety na pokieraszowanym lodzie.
Warsztaty można było uznać za całkiem udane, a kiedy wielka torba z pluszakami została zabrana z lodowiska, wjechała na nie maszyna do polerowania lodu, by było gotowe na otwarcie dla wszystkich użytkowników jarmarku.

koniec