Coś na brzusio

Ucieczka z tłumu - jak najbardziej zasadna dla pary wampirów z lękiem przed bzyczącymi skrzydlatymi potworami w czarno-żółte paski na dupkach. Jeszcze bardziej przychylne było przybycie do jednej z dwóch spokojniejszych miejscówek w hotelu – herbaciarni urządzonej na klasyczną azjatycką modłę ceremonii picia tego szlachetnego naparu lanego z tradycyjnego porcelanowego imbryczka do ślicznych czarek wykonanych z tego samego materiału.
Spokój i cisza dominowały w pomieszczeniu w towarzystwie ciepłego oświetlenia urokliwych lampionów oraz unoszącego się w powietrz aromatu świeżo parzonej herbaty.
- Zapraszam, rozgość się, zrelaksuj. - bo jak ktoś powiedział z rana: na ból brzuszka jedzonko precz, nie to, co dobry napitek na rozgrzanie, a że ten już czekał, to nie tracąc więcej czasu, po zdjęciu obuwia (czyli jak na kitajca przystało), Jun od razu zaprosił gościa do niskiego stolika, przy którym zamiast na krzesłach, sadowiono kuperek na wygodnych poduchach.
Po usadzeniu własnego zadka prędziutko sięgnął po imbryczek na poczet zalania dwóch czarek aromatycznym naparem.
- Opowiadaj co tam u Ciebie. - a na zakończenie puenta pod postacią pociągnięcia tematu dla podtrzymania nici dialogu w dźwiękoszczelnym pomieszczeniu z dala od oczu i uszu osób trzecich.

@Jack Riche

@Jun

Jun nie byłby sobą, gdy tu i ówdzie nie zamontował kamer na poczet bezpieczeństwa w pakiecie z podsłuchem “tu i tam” dla tak zwanej niepoznaki ku co ciekawszym oczkom, które zbyt nachalnie rozglądały się po okolicy. Miejsca ku temu wybrane były jak najbardziej strategiczne, co w praktyce nie zawsze przekładało się na montaż urządzeń szpiegowskich bezpośrednio “w” pomieszczeniu, bynajmniej tak mało “istotnym”. Co innego w rogu z widokiem na kącik wejścia do środka dla “znów” zachowania wszelkich procedur bezpieczeństwa, w tym także zanotowania czasu, ilości i wyglądu osób wchodzących oraz wychodzących z konkretnych pokoików.
- Dziękuję. Starałem się, choć w minimalnym stopniu przelać nieco rodzimej kultury na to miejsce. - na szczęście i “nieszczęście” Jacusia kamer w tym konkretnym pomieszczeniu jego oczko nie uraczyło ani za grosz. Z podsłuchem zaś jak z gustami - bywało różnie, ale jak mawiali rodzice, wujowie, dziadkowie i pradziadkowie: wszystko i tak zostawało w rodzinie, włącznie z najbrudniejszymi sekrecikami pod księżycem.
- Bo tam przynajmniej wiesz, czego się spodziewać, a z pieczeniem jest jak z wojną. Dodasz za dużo mąki, to będziesz mógł budować z ciasteczek mur berliński - za mała ilość zafunduje Ci przegraną na długo przed pierwszym uderzeniem, a o wszelkich manewrach podjazdowych nie wspominając. Ostatnie miesiące pokazały niepokojąco duże podobieństwo Paryża to takiego właśnie przysłowiowego pieczenia. - co by nie rzec: spierdolonego w języku przeciętnego Europejczyka, ale nie Juna, który z wiadomych względów przemilczał ckliwsze przymiotniki na poczet upicia łyku herbaty.
- Pytaj. - no, a potem poleciał luzik, bluzik - trasą z górki padło magiczne hasło, otwierające szeroko bramy dla nadchodzącej lawiny.

@Jack Riche

@Jun

No i od czego by tu zacząć... A gdyby tak żartem od wyjęcia rzeczonego zeszyciku z szufladki? Była to jedna z opcji, niemniej wojaż wygrała druga propozycja.
- Oglądałeś Johnego Wicka? Zakładam, że tak i że przy okazji poczęstowałeś nim mojego brata. Jestem trochę jak tamtejszy opiekun hotelu Continental, niby usytuowany pomiędzy obozami, a jednocześnie stroniący od każdego z nich na tyle, aby móc ze swobodą przyglądać się wszystkiemu z daleka, oferując dom tym, którzy go potrzebują na czas rozdawania kart w tej trudnej rozgrywce. - mężczyzna miewał rzadkie tendencje do przemowy słowami niejasnej filozofii. Kiedy jednak się nimi posługiwał, to niemalże zawsze stosując metodykę drugiego dna..
Normalnie jego interpretacja nie przychodziła łatwo, niemniej dziś było inaczej bo i księżyc na niebie świecił też inaczej.
- Czasami chcąc uniknąć ponownych strat w mące, jajkach, cukrze i innych składnikach, zostajemy zmuszeni do podjęcia odpowiednich kroków, między innymi do zachowania wyważonych proporcji przy następnym wypieku z opcją dodania od jednego do dwóch dodatkowych produktów na wypadek dominacji jednego nad drugim. - czyli tak zwanego balansu pomiędzy frakcją rzekomo dobrych versus Ci źli, aby przypadkiem nie doszło do zachwiania delikatnej struktury mrocznego świata, bo jak wiadomo wyjście naprzeciw pomyłce nie zawsze kończyło się happy endem.
Czasami takie porażki wymuszały na przegranych oddanie się refleksji, a niekiedy złamaniu własnych zasad na drodze przysłowiowego chuja, który stając na straży równowagi, brał na siebie ciężar oraz hejt za bycie katem, Thanosem współczesnego świata lub jak kto wolał, Diabłem, który zawsze chętnie służył radą, jeno niekoniecznie ostrzegając przed konsekwencjami decyzji.
Gdzie więc stał Jun? Na pewno na hotelowej podłodze w samiutkim oczku cyklonu z wyrysowaną fascynacją biernej i aktywnej obserwacji wydarzeń.
- Jestem tutaj, gdzie najłatwiej poznać przyjaciela z wrogiem i samego wroga. - puenta na koniec kropką nad literą "i"... Jej interpretacja nieprzypadkowo zamarzła w sferze pełnej swobody. Ten cały monitoring, prywatna szyfrowana sieć, drony patrolujące i ochrona w i poza hotelem - no z pewnością ich obecność z włóczeniem części Triady nie były przypadkowe.

@Jack Riche

@Jun

- W punkt. - obserwator, gracz: obie wersje pasowały i były zgodne z prawdą. Trzecia tańczyła wokół zasad a te... Choć rozłożone figurami na idealnie wypucowanej planszy, wcale nie były aż tak czyste, ale dzięki temu dodawały rozgrywce pikanterii, nawet, a przede wszystkim w wykonaniu pewnego gadziego mościa.
- I to nawet częściej odkąd pokazałeś mu zdobycze technologiczne współczesnych czasów. - pomijając Netflixa z miernym abonamentem i pakietem reklam, ha tfu. Dobrze, że syn miał łeb na karku i zamiast szmelcu podsuwał najlepsze rzeczy, a przy tym doceniał kunszt wystroju i smak herbaty.
- Nawet największy złoczyńca musi czasem osłodzić sobie życie, a gdzie jak nie w cukierni kupi ukochane pączki i ciasta? Kto jak nie sprzedawca i właściciel wyłapie najwięcej informacji zewsząd? Ryuu pokłada w Tobie wielkie nadzieje, natomiast ja widzę okazję do wykorzystania potencjału. Przedtem jednak kusi mnie zadać pytanie. Powiedz mi... Komu byłeś wierny? Komu teraz jesteś wierny? Co już teraz zdołały wyłapać Twoje oczy i uszy? - seria krótkich pytań posypała się kroplami deszczu. Rulon pergaminu został rozwinięty i tylko od konkretnej dłoni zależało, jaka historię nań spisze końcówka pióra umoczonego w ciemnym tuszu.

@Jack Riche

@Jun

Ryuu w przeciwieństwie do brata był o wiele mniejszym skurwysynem. Cenił sobie stateczność i honor - może do przesady, ale dzięki temu i swojej o dziwo twardej ręce był najlepszym kandydatem do sprawowania pieczy nad gronem Triady podczas nieobecności większego psotnika.
- Słusznie, ja również temu konstruktowi nigdy nie ufałem. - co innego Jacuś, tudzież Jun z naciskiem na słowa tego drugiego. Oj nie szło zliczyć litrów nieukrywanej ironii wlanych w wypowiedź.
- On nie, ale Ty? Wierność to zdradliwy nominał, nie to, co czysty zysk tudzież okazje, które idzie urobić pod siebie i wykorzystać dla siebie. Moja propozycja jest bardzo prosta. - i zarazem podstępna niczym syk węża w kieszeni pewnego Pana.
- Chciałbym Ci zaproponować połączenie sił, ujmując prościej: ujednolicenia działania hotelu z Twoim cukrowym biznesem. Pomyśl, jak daleko rozciągnęłyby się nitki korzyści, szczególnie w tak niepewnych czasach. Novus Ordo, Frakcje... Są to tylko konstrukty, a te bywają wadliwe, szczególnie gdy nie podejmują gry lub grają zbyt nieuważnie. Przy czymś takim rzeczona neutralność spada niczym deszcz na wysuszoną, nie tylko tasując, ale i rozdając karty pod kolejną rundę. - w wielkim skrócie: Jun miał plan i było nim wykorzystanie Jacusiowej “śliskości” ku własnym benefitom - stąd tyle ogólnej szczerości.
Co innego, że chwilowo testował nieśmiertelnego - to, jak daleko sięgało jego cwaniactwo i w jakim stopniu był gotów podjąć się wyzwania po rozliczeniu bilansu pomiędzy stratami a zyskami i tak dalej. Świadomość ryzyka była obustronna, w końcu obaj spadli z tej samej gałęzi i do tego pod ten sam cień podejrzanego drzewka w ogródku.  
Bez obaw, herbatka szczęśliwie zatruta nie była. Ta działka należała do kobiet częstujących ogórki z Novus Ordo.

@Jack Riche

@Jun

I dlatego pożyjesz dłużej - przeto mówiła niegdyś kochana mamusia i jej przyjaciele, a potem niektórzy z Radnych. Szkoda, że tych ostatnich praktycznie wywiało - pewnie dlatego już na samo wspomnienie na twarz wpełzał kwaśny uśmieszek, zupełnie jak po zjedzeniu wybitnie niedobrego pomarańczka lub nieistniejącej próby ukrycia, a nie... Tego ostatniego Jun nawet nie próbował chować, on wręcz gardził swoimi ex współpracownikami i to nie z przypadku.
- Oczywiście, że zaopatrywanie się w słodycze do dobrej kawki i herbatki z opcją jeszcze większego wzbogacenia Twojej kieszonki o szekle dodatkowej klienteli. - czyli na prostsze: połączenie sił równało się poszerzeniem neutralnej pajęczynki o kolejne gniazdo, istny domek babuni, aka wiedźmy z przestronną piwniczką do pogawędek.
- Z pakietem wycieczek do piwnicy, rzecz jasna w celach poznawczych gości. - no, ale w myśl dobrej woli - małe sprostowanie nie mogło zaszkodzić, za to mogło pomóc w wejściu na ten sam stopień rozumowania przy trwającym teście.
- I kartą podobnych procedur na wypadek nieprzyjemności. - tych obowiązujących w hotelu, ale tylko po podpisaniu odpowiedniego świstka.
Prywatnych eskapad, wbijania sztylecików i tym podobnych nikt nie zabraniał w myśl, że nawet po nadnaturalnych skakały wypadki losowe.

@Jack Riche

@Jun

Zajęty teren faktycznie stanowił przeszkodę, ale... No właśnie: we wszystkim niemalże zawsze pojawiało się to małe wkurwiające "ale", przez które nic nigdy nie było proste, w tym wypadku dla Novusów.
- Przy czym Ciebie nie kojarzą, nie mają ku temu nawet podstaw, wszak calutki konflikt spędziłeś poza Paryżem. - tudzież najgorętszą i najbardziej istotną część przedstawienia. To aż prosiło o nieczyste wykorzystanie.
- Cukiernia nadal prosperuje, tak jak jej właściciel, przynajmniej na papierach pod podanym mieniem. Wtapianie się w ludzi i oszukiwanie innych długowiecznych mamy we krwi. Położenie tego miejsca o ile jest niebezpieczne, o tyle może pozwolić na poznanie niewygodnej jednostki z kapkę bardziej newralgicznej strony. - jeśli Jacuś wiedział, co wujaszek miał na myśli.
Mężczyzna bez wątpienia prowadził ryzykowną grę, ale po głębszym zastanowieniu się, kto tak naprawdę był bezpieczny?
Nikt.
To był trudny test, nie tylko osobowości ale kredytu zaufania. Diabeł jednak dobrze to wiedział i nie byłby sobą, gdyby nie posiadał kilku kart na tak zwane "zaś”.
Bycie chujem to jedno.
Testowanie krewniaka, drugie.
Natomiast bezsensowne narażanie jego życia? Nope.

@Jack Riche

@Jun

- Zostały doszczętnie spalone przeze mnie i Marr. - bo kto wiedział, tego zaskoczenie nie brało na wieść, że to właśnie oni, rzekomo Ci najbardziej neutralni, zadali ostateczny cios Radzie, tym sposobem doprowadzając do jej nieodwracalnego upadku. Cóż... Czasami wojna wymagała ofiar i zmiany też, a te finalnie mogły wyjść na dobre, o ile z trudnych czasów nowi gracze zdołają wyłowić silne jednostki, wliczając w to siebie.
- Jednak... Pamiętaj, że choć brzmi to sztywno i brutalnie, to jest to tylko propozycja. Mimo wszystko łączy nas w jakimś stopniu krew. Nie chcę Cię do niczego zmuszać ani tym bardziej ograniczać Twojej swobody. - definicja zdrady rozciągają się szeroko i daleko, ale nawet ona musiała czasem ustąpić, gdy na wierzch wychodziły emocje.
Test, manipulacja, propozycja i pakt - niekiedy i Diabeł potrafił pokazać ludzką twarz, trochę jak on, ten, którego jasne ślepia pierwszy raz zdradziły coś na wzór szczerej troski, tym samym przekreślając paragraf dwuznaczności gestu.
Tym bardziej gdy nie wiem, czego Ty sam pragniesz. - pułapka? Jeden rabin powiedziałby, że tak, a inny, że wcale nie. A Ty?

@Jack Riche