Sala kryształowa

Sala kryształowa odznacza się przepychem. Jest niezwykle jasna za sprawą opasłych, kryształowych żyrandoli - na tyle jednak subtelnych w swej formie, by nie odwracały uwagi od prawdziwego centrum atrakcji. Wypolerowana niczym tafla lustra podłoga z miodowego marmuru odbija skrzące się światło i kondensuje je na ściankach kryształowych rzeźb serc, których wnętrza wypełnione są krwią. Każda z dwóch, okazałych brył posiada po cztery komory, odpowiednio zorganizowane tak, by w każdej zawierała się inna grupa krwi. Stamtąd, kryształowe rurki spływają swobodnie, by zakończyć się eleganckimi kranikami. Każdy z gości może skorzystać z opisu i delektować się ulubioną grupą, napełniając cięte z grubego (a jakże) kryształu kieliszki. Dla amatorów innych specjałów przygotowane zostały ogromnych rozmiarów klosze skrywające doskonale wyselekcjonowane mięso, utrzymane w odpowiedniej temperaturze, a tuż obok, równie bogate talerzyki i wykonane z białego złota sztućce. Każdy z elementów został przemyślany tak, by wnętrze zachowywało ciepły, choć sterylny klimat. Nie brak tu miejsca na prowadzenie swobodnych rozmów na uboczu.

Odnalezienie Soni Objazannost nie było trudne, jej czerwona suknia dość mocno rzucała się w oczy. Poza tym, jak przystało na stereotypy o Rosjanach, a zwłaszcza tych związanych z militariami, można było znaleźć ich tam gdzie alkohol lał się strumieniami. Nic więc dziwnego, że wraz z innymi, sobie podobnymi zawodowo osobnikami, okupowała salę z fontannami, wymieniając się historyjkami związanymi z wojaczką i co jakiś czas nawilżając gardło czymś mającym nie mniej niż 40%. Nie zmieniało to jednak faktu, iż w przeciwieństwie do niektórych, jej postawa wcale nie zdradzała tego, że w najbliższym czasie podzieliłaby się z otoczeniem zawartością własnego żołądka…
Lucia Manteau'blanc, w swej onieśmielającej sukience, szalała w najlepsze na parkiecie na sali tanecznej, wodząc za nosy jednego z wampirów-gospodarzy oraz członka rodu Wijsheid, nie mając problemu z obsługą obydwu panów i zwracaniem na siebie uwagi paru innych. Jedno trzeba było jej przyznać, wiedział jak się poruszać, by pobudzić wyobraźnię.
Z kolei szanowny Mihail Dracula, ubrany w elegancki garnitur, błyskawicznie zmył się z pola widzenia większości i raczył ujawnić dopiero w sali kryształowej. Nie wyglądał na specjalnie szczęśliwego z powodu swej bytności tutaj, przynajmniej do czasu, aż na miejscu nie zmaterializowała się trójka innych równie sponiewieranych przez rzeczywistość nieszczęśników - wampira i dwóch wilkołaków - którzy zaraz zaczęli rozmawiać... właściwie, bez znajomości łaciny, nie szło ich zrozumieć bo co drugie słowo było właśnie nią. Witamy w świecie medycyny i botaniki.

// post czysto informacyjny <3