Marr

825
Narodziny Sigyn, córki legendarnego wampira oraz wikinga, Ragnara Lodbroka oraz Elisabeth Riche. Miejscem poczęcia było Państwo Franków, z kolei wychowana została w Danii, z pomocą klanu ojca. Tym samym czystość jej krwi jest tylko, albo i aż, połowiczna. Zgodnie z tradycją kulturową, jej nazwisko brzmiało: Ragnarsdóttir.

845
Pierwszy prawdziwy test umiejętności młodej wampirzycy, której ścieżka była łudząco podobna do tej obranej przez ojca. Wraz z armią Pogan, którą zwołała bez ingerencji Ragnara, wyprawiła się i oblegała Paryż. Ten stan rzeczy trwał dwa tygodnie, gdyż zgodnie z donosami zwiadowców, Frankowie przygotowywali odsiecz, nadzwyczaj sprawnie. Tym samym postanowiła wziąć miasto szturmem, biorąc udział w walkach za dnia. Wpierw padła brama, po kilkunastu minutach część murów została zdobyta. Stamtąd łupieżcy rozlali się na niemalże połowę mieściny, co z racji stosunkowo nielicznych sił względem liczby garnizonu i mieszkańców, stanowiło szczyt ich możliwości. Mimo to udało im się zmusić monarchę do pertraktacji i wypłacenia sowitego okupu - pomijając łupy, które zdążyli zabezpieczyć w trakcie przebijania się przez kolejne dzielnice.

976-1281
W tych latach miała miejsce konsolidacja wampirzych klanów pod wodzą Ragnara oraz początek szeregu długich wojen z Wilkołakami zamieszkującymi Skandynawię. Jednocześnie Sigyn została wysłana w świat, celem pozyskiwania nowinek technicznych oraz rozwoju własnego wojowniczego rzemiosła. W tym okresie dotarła na Islandię na Zachodzie, na kraniec Półwyspu Arabskiego na Południu, by zakończyć swój szlak bojowy w Japonii na Dalekim Wschodzie.

1282-1648
W tym okresie piastowała, we własnym wampirzym rodzie, funkcję Najwyższej Egzekutorki. Tym samym brała udział w najtrudniejszych zmaganiach, istotnych z perspektywy interesów oraz przetrwania familii. Jednocześnie była pierwszą kandydatką, którą wystawiano do boju w charakterze czempiona.
Rok 1648 stanowi datę końcowa z bardzo prostego powodu - wszyscy jej krewni, oraz przemienione potomstwo, straciło życie podczas walk z Inkwizycją.

1453
Upadek Cesarstwa Bizantyjskiego, a w zasadzie resztek tego co niegdyś uchodziło za stolicę cywilizowanego świata, w istocie było areną starć pomiędzy Wampirami i Wilkołakami. Ci pierwsi, pamiętający jeszcze to co stało się z Rzymem - co prawda niemalże wyłącznie ze źródeł historycznych ale jednak - z radością przyłączyli się do Osmanów, w celu zmazania dawnej hańby. Sigyn nie była wyjątkiem i zapisała się niechlubnie w kronikach Dzieci Luny, jako ta która położyła trupem najwięcej przedstawicieli tego gatunku.

1706-1718
W tych latach, w okolicach dzisiejszych Bahamów, funkcjonowała tzw. Republika Piratów. W rzeczywistości początki tego tworu sięgały końcówki ubiegłego wieku, z kolei działalność trwała aż do końca anty-nadnaturalnej działalności Inkwizycji. Jej Fundatorką i motorem napędowym, przynajmniej na początku, była Marr. Twór powstał w celu odcięcia Łowców od dostaw cennych kruszców i innych wartościowych dóbr z obydwu Ameryk. Tym samym ich okręty padały łupem, jak słusznie sami zauważyli, pirackich szajek. Dobra kończyły w ładowniach zdobywców, lub jeśli nie było innej opcji, na dnie morza. Los załóg był jeden - wyrżnięci do nogi, bez żadnych wyjątków. Dla niepoznaki, do interesu dopuszczono zwyczajne i nieobeznane z tymże światem ludzkie jednostki, którym niczego nie narzucono i jedynie od czasu do czasu dawano namiary na transporty - o ile żaden Wampir nie mógł dopaść go osobiście. Wiele triumfów zostało przypisanych znanym z pop-kultury: Czarnobrodemu, Samuelowi Bellamy, Williamowi Kiddowi, Anne Bonny...

1792-1802
Wojny Napoleona z Państwami Włoskimi stanowiły zbyt łakomą okazję do najazdu na posiadłości Inkwizycji, by z nich nie skorzystać. Na celownik zostały wzięte przede wszystkim biblioteki i archiwa zawierające nawet najmniejsze wzmianki o Długowiecznych oraz posiadłości nielicznych ludzi, którzy jeszcze dawali w to wiarę. W efekcie końcowym nawet archiwum Watykanu odniosło niepowetowane straty. Dla niepoznaki ofiar było znacznie więcej, co w czasach ówczesnej wojaczki nikogo nie zdziwiło. Konspiracji dopełniło finansowanie poszczególnych hierarchów kościoła, którzy dbali wyłącznie o własne sakwy. Dziel i rządź.

1937-1945
Szlak bojowy II wojny światowej Marr rozpoczęła w Japonii, odpowiednio wcześniej zapewniając sobie wgląd w struktury armii cesarskiej. Początkowo jedyne czym była zainteresowana to praktycznym testem oręża oraz doktryn, które od czasów poprzedniego wielkiego konfliktu ewoluowały błyskawicznie. Jednocześnie pokaz możliwości państwa, którego wielu obywateli pamiętało okres sprzed industrializacji, stanowił pokusę niemożliwą do oparcia się.
Dopiero w trakcie inwazji III Rzeszy na II Rzeczpospolitą, atencja Wampirzycy stopniowo przechodziła na inne zagadnienia, proporcjonalnie do narastania pogłosek o nieoficjalnym charakterze konfliktu, z eksperymentami na Długowiecznych na czele. Tym samym naturalnym było dołączenie do aliantów oraz zadbanie o to, aby tę wojnę wygrali Alianci. Formalnie reprezentowała środowisko amerykańskie, wchodząc w skład pierwszych ochotników, którzy - jeszcze nieoficjalnie - zechcieli wesprzeć swych przyszłych sojuszników. Preferowała formacje sił specjalnych oraz lotnictwa, gdyż te zapewniały możliwość skakania po większości teatrów działań. Walczyła głównie w Afryce i Europie Zachodniej, nie licząc kilku wypadów bliżej Europy Centralnej. Wisienkę na torcie i ukoronowanie tejże działalności stanowiło wyrżnięcie batalionu nieśmiertelnych, broni ostatniej szansy i desperackiego zrywu odpowiedzialnych za konflikt. Choć liczebność przeciwnika i oddziału Marr nie działała na jej korzyść, poniesione straty należały do relatywnie niskich.
W Radzie zasiadła z błahego powodu, jej poprzednik nie należał do ugodowych osobistości - mimo, że jednomyślność była niezbędna zwłaszcza w tak newralgicznym momencie - więc zmusiła go do ustąpienia ze stanowiska, przynajmniej oficjalnie. W praktyce detronizacja była zbyt łagodnym określeniem na wydarzenia z sali obrad. Na oczach tam zgromadzonych wpierw przebiła mu serce, następnie sprawnym cięciem pozbawiła głowy, po czym bezpardonowo dorzuciła ostatni głos na "tak" w sprawie współpracy. Nikt nie zgłosił obiekcji.

- Pomimo chłodnego i trudnego w nawiązaniu głębszej relacji usposobienia, potrafi być czarująca. W końcu jest spowinowacona z Van der Eretein.

- Lista opanowanych mniej lub bardziej opanowanych, w piśmie i/lub mowie, języków obcych jest długa i przy większości należy założyć znajomość ich wersji sprzed wielu wieków: duński, szwedzki, norweski, francuski, niemiecki, włoski, grecki (oraz starożytna greka), łaciński, hiszpański rosyjski, polski, arabski, turecki, chiński, japoński, mongolski.

- Często brała udział w zadaniach, głównie o charakterze militarnym, na równi z innymi Długowiecznymi. Światło dnia nigdy jej nie zniechęcało, mimo że margines błędu podczas ryzykownych działań jest znacznie mniejszy.

- Jednym z powodów istnienia powyższego faktu jest wychowanie w kulturze Wikingów, i o ile nazwanie jej osobą religijną byłoby nadużyciem, tak nadal uznaje śmierć w walce za najbardziej chwalebną.

- Jeśli policzyć wszystkich przez nią przemienionych, było ich niemalże sześćdziesięciu. Większość otrzymała dar długowieczności z jednego powodu - Wampir fizycznie górował nad człowiekiem i swego czasu potrzebowali licznej siły żywej w polu, czyli mięsa armatniego, przeciwko Inkwizycji. W ostatecznym rozrachunku, tak naprawdę obchodziło ją zaledwie jedenastu i śmierć szóstki z nich szczególnie ją zabolała.

- Marr - pseudonim nadany samej sobie kilka lat po wojnie z Inkwizycją. Niewielu tych, którzy znali jej personalia, przetrwało - a do 1700 ta ilość uległa jeszcze większemu skurczeniu, wręcz do ilości palców jednej ręki.

- Wynalazca, technik, złota rączka itd. To stosunkowo nowe hobby, praktykowane od 1945 r. po dziś dzień. Wpierw zaczynała od modyfikacji istniejących zabawek, związanych w głównej mierze z militariami. Obecnie jest w stanie poskładać je od zera oraz jako tako zaprogramować - a przynajmniej usprawnić jego podstawową wersję.