Ponury telefon

@Jun

@Sander Fiazzo

@Jun

- Nie śmiałbym! - kolejne nuty dźwięcznego śmiechu uderzyły w mikrofon smartphona. Były na tyle soczyste, aby ukryć szczyptę metaforycznego sarkazmu na wzmiankę o tęsknocie. Jej brak również nie byłby zaskoczeniem, bo jeżeli czegoś stary wampir nauczył się od życia, zwłaszcza po ostatnich miesiącach to tego, aby nie tyle nie ufać słowom, co szczególnie nie ufać słowom wypowiedzianym przez rzekomo starych znajomych.
- Zawsze go używam. - na na przykład do gry w KULKI! Zbicie takiego argumentu nie było łatwe.
- Z drugiej, czy to aby nie ten moment, w którym powinnaś upomnieć się o przeprosiny? - wszak czyż domeną niewiast nie było wytaczanie ciężkich dział?

@Sander Fiazzo

- To zależy, czy mam za co przepraszać, a to zdarza się rzadko. Z drugiej strony... - po drugiej stronie również na chwilę zapadła "głucha" cisza.
- Zawsze byłaś dumna i silna, ale niczego innego bym się po Tobie nie spodziewał. Więc opowiedz mi, co porabiałaś przez te wszystkie lata? - oboje zbywali siebie nawzajem - mieli większe i mniejsze tajemnice, lecz czy to czyniło kogokolwiek winnym?
Odnowa kontaktu po tak długim czasie nie zawsze przychodziła łatwo, ale liczyły się chęci.

@Sander Fiazzo

@Jun

@Sander Fiazzo

@Sander Fiazzo

@Sander Fiazzo

@Jun