O wampirach i wilkołakach

Nikt dokładnie nie wie kiedy i skąd się wzięli. Według starodawnych legend ludzi pojawili się jako dar i kara od antycznych bogów. Teorie te podważyły wyniki sukcesywnie prowadzonych badań na przestrzeni lat, które pomogły postawić jednoznaczne ustalenie, iż za prawdziwą przyczynę narodzin obu gatunków odpowiedzialna była mutacja nieznanego pochodzenia. To za jej sprawą i czynników do dziś równie nieznanych doszło do podziału na dwie gałęzie, a w efekcie do powstania dwóch nienaturalnych gatunków, wampirów oraz wilkołaków.

Od początku swojego istnienia przedstawiciele obu ras żyły w ukryciu z dala od siebie. Powodem tego były: ówczesna nieznajomość własnych zalet i słabości, a także wzajemna niechęć, która być może wynikała z konkurencji o ludzi, głównego zasobu żerowania obu ras. Czas względnego spokoju najstarsze znane manuskrypty datują do okresu 431-404 r. p.n.e. Wtedy wówczas zanotowano pierwszą “jawną” aktywność i konflikt między wilkołakami, a wampirami. Przez stulecia dwie rasy przeżywały mniejsze lub większe wzloty i upadki - w tym dwa istotne rozkwity znane jako “Złote Czasy”.

Rok 1542, w historii Europy znany jako czas reformy Inkwizycji przeprowadzonej przez Pawła III, zaowocował wzmożeniem aktywności ugrupowania, a w konsekwencji zanotowanych w księgach pierwszych polowań na: czarownice, czarowników, wampiry, wilkołaki oraz wszystkich podejrzanych o jakikolwiek związek z magią czy szatanem. Rzekoma przewaga fizyczna nie pomogła w walce z liczniejszym przeciwnikiem, jakim był człowiek. Wtedy po raz pierwszy oba gatunki dosadnie poczuły na skórze upokorzenie oraz ból własnych słabości rasowych. Czas przejściowy między pierwszą rzezią a późniejszym buntem nie bez powodu był określany jako “ciszą przed nadchodzącą burzą”. Jego wpływ wkrótce rozlał się na cały świat.

Lata od 1618 do 1648 uważane były w historii obu ras za jedne z najbardziej krwawych w dziejach. Wzniecony pod wpływem gniewu i pragnieniem zemsty bunt, zakończył się anihilacją najstarszych przedstawicieli i niemalże całkowitym wybiciem pozostałych długowiecznych w Europie, a z racji osobnego działania — na obu frontach. Chcąc uchronić się przed unicestwieniem resztka ocalałych na terenach zeszła do podziemi, gdzie światło oraz srebrny oręż Inkwizycji ich nie dosięgnęło. W tym samym czasie doszło do rozprzestrzenienia się działań Inkwizycji na cały świat dzięki aktywowaniu pozostałych jednostek rozsianych po innych kontynentach, które do tej pory pozostawały “bierne”. Długowieczni w każdym zakątku globu spędzili kolejne stulecia w ukryciu, aż do okresu 1756-1763. Europę nawiedziła wówczas wojna. Okrutna Inkwizycja zebrała swoje jednostki i skupiła działania wokół ludzi.

Pozostając wciąż w ukryciu wampiry i wilkołaki na całym świecie wprowadzili w życie plan odbudowy populacji. Nauczeni doświadczeniem zamiast zwykłych polowań na ludzi, postawili stopniowe wprowadzanie śmiertelnych w swój świat: w zamian za wierną służbę oferując dobra materialne, a na późniejszym etapie przemianę. Tak zaczęła rodzić się kolejna generacja.
Czas spokoju oraz względnej odbudowy został ponownie zaburzony wybuchem II wojny światowej. Skala zasięgu i zniszczenia wzbudziła ogromny niepokój w sercach zaznajomionych z przeszłością poprzedników nowego pokolenia wilkołaków i wampirów. W obawie przed ponownym wykryciem i eksterminacją oba gatunki postanowiły tymczasowo zawiesić wzajemną niechęć oraz walki o ludzi jako zasób do przemiany czy w roli pokarmu. Dojście do względnego porozumienia zaowocowało nawiązaniem sojuszu.

Pakt ogólny

1. zachowanie istnienia długowiecznych w bezwzględnej tajemnicy,
   
2. podział terytoriów pomiędzy wilkołaki i wampiry,
   
3. wyznaczenie stref neutralnych zakazujących wzajemnych walk i polowań na ludzi,
   
4. utworzenie Rady sprawującej pieczę nad wszystkimi przedstawicielami wilkołaków i wampirów.

Chociaż założenia Rady były teoretycznie "dobre" i faktycznie pomogły wnieść kilka wartościowych zmian, konstrukt ten niestety nie utrzymał się zbyt długo. Pod naporem działań nieprzyjacielskiej grupy opozycyjnej, Novus Ordo, Rada oraz jej porządek oficjalnie upadły w lipcu 2023 roku.
Powstały chaos w skutek tak dużego ciosu trwał aż do września i początku października 2023. Wtedy właśnie, na "pograniczu" tych dwóch miesięcy swoich "pięć groszy" do kociołka bałaganu dorzucili, wampir Guillaume Durand oraz wilkołaczyca Régine Montclaire. To właśnie oni drogą prób i błędów z pokładami cierpliwości i sukcesywnej metodyki zaczęli powolutku zbierać przedstawicieli swoich Ras, aby ostatecznie uformować z nimi dwa paryskie rody: Ród Wilkołaków oraz Ród Wampirów.
Cała reforma trwała aż do Grudnia 2023, czyli pięć miesięcy od upadku Rady. Obecnie nastroje w dwóch świeżo "upieczonych" tworach są dosyć chwiejne, bo o ile udało się w miarę ustabilizować sytuację ras i zredukować zagrożenie ze strony Novus Ordo, o tyle przeciwnik nie zniknął z mapy całkowicie (poniekąd zabierając pod swoje dyktando troszkę terenu), a na domiar złego zawsze istnieje ryzyko zrodzenia buntu wewnątrz dwóch rodów.
Co zabawne, acz dość istotne, zgodnie z przypieczętowaniem traktatu za czasów istnienia "nowego" porządku Rady, jego zasady miały obowiązywać do momentu rozwiązania rady, niemniej na mocy ustaleń obu ras w czasie odbudowy po zwycięstwie Novus Ordo, zapiski paktu ogólnego prosperują do dziś i stanowią niejako najważniejszy zbiór dla zachowania tajemnicy istnienia nadnaturalnych.

W dawnych czasach wilkołaki oraz wampiry, aby zaspokoić głód musiały polować na ludzi (w mniejszym stopniu na zwierzęta), co nie ułatwiało zachowania ich istnienia w tajemnicy. Historia znała przypadki odnajdywania poszarpanych lub "osuszonych" ciał śmiertelników, co budziło strach w sercach ówczesnych ludzi. Rodziły się legendy, którymi straszono małe dzieci oraz niewiernych, niekiedy i gniew z czasem przeistoczony w masowe polowania na potwory.
Nasilenie tego zjawiska powoli ustępowało, gdy obie rasy zaczęły formować się w grupy zwane później rodzinami/rodami. Stojący na samym szczycie władcy pilnowali, aby podopieczni zawsze po sobie sprzątali, minimalizując w ten sposób ryzyko wykrycia. Z początku nie wszyscy potrafili przestrzegać nowych reguł, ale z czasem uległo to zmianie. Stosowany system kar i nagród sprawdził się wyśmienicie, a stopień wykrywalności bardzo spadł.

Dziś nadnaturalni nie muszą wkładać ogromnych pokładów energii na poszukiwanie pokarmu. Rozwój medycyny i przemysłu mięsnego pomogły w wykształceniu innowacyjnych sposobów pozyskiwania pożywienia na inne sposoby.

W przypadku wampirów poza klasycznym polowaniem w grę wchodzi: spożywanie osocza syntetycznego, zwierzęcego, bądź ludzkiego pozyskanego bezpośrednio z banków krwi. Rozsiane po całym świecie placówki tego typu zostały wyspecjalizowane w składowaniu ludzkiego vitae. Jego dawcy nie są niczego świadomi, przychodząc w przekonaniu o chwalebnej idei oddania krwi na potrzeby pomocy innym. Dla zachowania pozorów część krwi faktycznie zostaje przeznaczona na ten cel - pozostałe porcje są składowane.
Inną alternatywą zaspokajanie głodu jest pożywianie się krwią ludzi, którzy zostali włączeni w świat nadnaturalny pod karą śmierci za wyjawienie tajemnicy. Śmiertelnicy z tej grupy służą głównie w wampirzych rodach lub pod indywidualnymi wampirzymi pracodawcami, o czym świadczy ich znak rozpoznawalny, np. szereg wytatuowanych liczb, niekiedy ukrytych pod indywidualnie wybranym znakiem przez człowieka, czipy lub inne wymyślne metody.

Dla wilkołaków zbawienne okazały się fabryki ludziny: placówki specjalizujące się w masowej produkcji wszelkiego rodzaju przetworów i podrobów z ludzi, czyli mięsa które jak wiadomo najlepiej zaspokaja głód wilczych konsumentów. Wbrew przekonaniom ludzi na "ubój" się nie hoduje - większość pochodzi ze szpitali, część stanowią bezimienne egzemplarze: tak zwane marginesy społeczne, o których nikt nie pamięta - pozostałym również niewzgardzonym procentem bywają sporadycznie dostarczani przestępcy skazani na śmierć.

Pomimo wszelkich udogodnień obecnie nie zakazuje się polowań na ludzi, o ile łowcy przestrzegają podstawowych zasad. Najważniejszą z nich jest posprzątanie po sobie, czyli zatarcie wszelkich śladów bytności, które mogłyby naprowadzić ludzi na trop nadnaturalnych. Druga zasada jasno określa tereny łowne, indywidualne dla każdego miasta: dla wampirów są to przede wszystkim wyznaczone dzielnice, na których zezwala się polować na ludzi.
Wilkołaki również objęte są tą zasadą, jednakże ze względu na swoją charakterystykę, oddano im do dyspozycji także tereny poza miastami.
Na terenach/dzielnicach neutralnych panuje zakaz atakowania ludzi, głównie z uwagi na zwiększone ryzyko wykrycia śladów bytności nadnaturalnych. Podobnie jak tereny łowne, neutralne są również indywidualne dla każdego miasta.

Powyższe udogodnienia oraz reguły obowiązują całą część społeczeństwa nadnaturalnego świata. Wiadomo, że nie system nie jest idealny i zdarzają się przypadki niesubordynacji: zarówno jednostek zrzeszonych jak i (w większości) osobników niezrzeszonych. O ile osobniki przynależne do rodu są karane przez jednostki wyższej instancji wewnątrz rodziny, o tyle bezkastowcy są oczywiście zdani na siebie.

Całość placówki jest podzielona na pięć budynków, w którym odbywają się różne procesy. Cały kompleks określa wersja oficjalna - jawna dla wszystkich - i nieoficjalna - znana wyłącznie istotom nadnaturalnym.

Część oficjalna: XIV dzielnica Paryża

• 1) Klinika krwi - zajmuje się badaniem i leczeniem chorób krwi - do niej również zjeżdża osocze od ludzkich dawców. Przed wysłaniem do banków krwi przeprowadzane są badania jej pod kątem jakości oraz potencjalnych wad.
  
  
• 2) Klinika chirurgii i transplantologii - zajmuje się pobieraniem organów i przeszczepami.
  
  
• 3) Uczelnia chirurgiczna- swoje działania opiera na ochotnikach, którzy zgłosili chęć oddania swojego ciała dla celów naukowych. Tutaj studenci uczą się jak przeprowadzać operacje chirurgiczne. (Jawna)
  
  
• 4) Krematorium - to w nim przeprowadza się utylizację ciał oraz wszystkich odpadów biologicznych. Ściśle współpracujące z pobliskimi szpitalami i klinikami.
  

Część nieoficjalna: nieopodal Paryża

Ruiny budynków przemysłowych - serce całego przemysłu z położeniem nieopodal Paryża. Teren w około budynków ogrodzony solidnym murem, zaś bramy zamknięte na kłódki.
Wnętrze budynków skrywa tajemne wejście do kompleksu piwnic, w których mieszczą się liczne laboratoria odpowiedzialne za badanie krwi i mięsa ludzi w celu uniknięcia trafnego towaru oraz magazyny na wyżej wymienione surowce. Nie brakuje tam również masarni przemysłowych, w których dochodzi do oddzielania i porcjowania mięsa z ludzi.

Towar zaopatrzeniowy dla fabryki pochodzi z kilku źródeł: jednym z nich jest szpital, którego właścicielem jest @Dorien Crawley. Do kolejnego zalicza się krematorium i uczelni z placówek oficjalnych.

Cały biznes opiera się na produkcji pożywienia dla nadnaturalnych - przede wszystkim pokarmu dla wilkołaków, aby te nie musiały polować. Pochodną w procesie rzeźniczym jest oczywiście krew, stając się w ten sposób kolejnym źródłem pozyskania dla wampirów

Nazwa: Parris-med

Produkcja:
Krew z podziałem na grupy krwi +/-, płeć,wiek
Krew z dodatkami (alkohol, narkotyki) - wedle życzenia klienta
Mięso z podziałem na płeć i wiek
Mięso z dodatkami (alkohol, narkotyki) - wedle życzenia klienta